Ο ΛΕΣΙΤΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ

Έχω ξαναγράψει ιστορίες για τον Λάζαρο Λέσιτς αλλά και το ποσό πολύ εκτιμώ έναν προπονητή που απολαμβάνει σεβασμού από ολόκληρο το πρώην γιουγκοσλαβικό μπάσκετ για τα κατορθώματα του με τη Ραμποντνίσκι.

Στην Ελλάδα δεν του χαρίσαμε ποτέ την αναγνώριση που του άξιζε, οι δημοσιογράφοι τον έσφαξαν με το βαμβάκι, τα πάντα τους ενοχλούσαν σε αυτόν, η εμφάνιση του πρωτίστως παραβλέποντας τις γνώσεις του και το γεγονός πως όσοι παίχτες συνεργάστηκαν μαζί του μιλούν με τα καλύτερα λόγια.

Ξεχάστηκα όμως, ο σκοπός του σημερινού κειμένου δεν είναι να υπερασπιστώ την προσωπικότητα του Λέσιτς -δεν το χρειάζεται άλλωστε- αλλά να φέρω στην επιφάνεια άλλα δύο περιστατικά του παρελθόντος με πρωταγωνιστή τον θρυλικό "Νίντζα".

Στη Γιουγκοσλαβία ο Λάζαρο είχε τη φήμη του ανθρώπου που υπόσχεται πολλά και πως όλα τα προβλήματα θα λύνονταν με έναν μαγικό τρόπο. Την εποχή που έχτιζε το οικοδόμημα της Ραμποντνίσκι, προσπαθούσε να δελεάσει μπασκετμπολίστες από ολόκληρη τη χώρα για να στελεχώσουν μία ομάδα που δεν συμπεριλαμβανόταν στις μεγάλες δυνάμεις του πρωταθλήματος. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο για να "τσιμπήσουν", χρειαζόταν ένα δόλωμα και το βρήκε στα μπετά μιας πολυκατοικίας που χτιζόταν απέναντι από το γήπεδο της Ραμποντνίσκι.

Ο Λάζαρο και ο υποψήφιος προς μεταγραφή παίχτης που λέγεται πως ήταν o Αλεξάνταρ Μιλιβόϊσα που τότε έπαιζε στον Ερυθρό Αστέρα αφού ξεναγήθηκε στις εγκαταστάσεις από τον προπονητή, έπρεπε να συζητήσουν και το κομμάτι των αποδοχών. Ο Λέσιτς πήρε από το μπράτσο τον αθλητή και του έδειξε την οικοδομή λέγοντας του "Βλέπεις αυτό το κτίριο; Δύο όροφοι είναι ήδη τελειωμένοι και μέχρι το τέλος του χρόνου θα έχουν χτιστεί τρεις ακόμα. Εκεί, στον 5ο όροφο θα είναι το δικό σου διαμέρισμα, με θέα όλη την πόλη". Ενθουσιασμένος ο παίχτης έσπευσε να βάλει την υπογραφή του στο συμβόλαιο που του πάσαρε ο Λέσιτς όπου μέσα σε αυτό προβλεπόταν και η παραχώρηση του διαμερίσματος στον 5ο όροφο, με λεπτομέρειες για τα τετραγωνικά, τη διαρρύθμιση, ακόμα και τους δρόμους στους οποίους έβλεπε το σπίτι.

Η σεζόν ξεκίνησε και όντως ο Μιλιβόϊσα έβλεπε τις εργασίες να προχωράνε με πυρετώδεις ρυθμούς, γρήγορα δύο ακόμα όροφοι είχαν προστεθεί και έπρεπε να ξεκινήσει η ανέγερση του 5ου. Και τότε ξαφνικά οι οικοδόμοι σταμάτησαν να δουλεύουν, η πολυκατοικία έμεινε στους τέσσερις ορόφους. Προβληματισμένος, μετά το τέλος μίας προπόνησης πήγε στην οικοδομή και ρώτησε έναν από τους εργάτες πότε θα ξεκινούσαν να χτίζουν τον τελευταίο όροφο. Η απάντηση του σόκαρε τον Μιλιβόϊσα αφού όταν ο οικοδόμος βεβαιώθηκε πως ο συνομιλητής του δεν του έκανε πλάκα, του είπε "Πέμπτος όροφος; Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, η πολυκατοικία είναι τετραόροφη". Η σεζόν όμως πλησίαζε προς το τέλος της και ο Αλεξάνταρ μάζεψε άρον άρον τα πράγματα του και έφυγε από τα Σκόπια επιστρέφοντας στο Βελιγράδι, ποιος ξέρει με τι συναισθήματα για την απάτη του Λάζαρο.

Υπάρχει όμως και μία ιστορία που ο Λέσιτς ήταν το "θύμα" αλλά με τη συμπεριφορά του κέρδισε ξανά το χειροκρότημα.
Κάπου στη δεκαετία του 80, η Ραμποντνίσκι παίζει στο Κράλιεβο με την τοπική Σλόγκα που έχει προπονητή τον Μίλοβαν "Κίμε" Μπογκόγιεβιτς. Το κοινό του Κράλιεβο έχει βάλει εξ αρχής στο στόχαστρο τον οξύθυμο Λάζαρο και τον "λούζει" με συνθήματα.

Κάποια στιγμή, ο Λέσιτς εξαγριώνεται με ένα σφύριγμα των διαιτητών και εισβάλει στο παρκέ σε έξαλλη κατάσταση, χειρονομώντας και φωνάζοντας. Ήταν καλοκαίρι και φόραγε σαγιονάρες, συνήθεια που δεν την άφησε ούτε στην Ελλάδα -τον κατακρίναμε και για αυτό-. Ο διαιτητής τον απωθεί, ζητώντας του να περάσει έξω από το γήπεδο και ο Λάζαρο πειθαρχώντας ξεκινάει να κάνει βήματα προς τα πίσω χωρίς να βλέπει που πηγαίνει.

Φτάνοντας εκεί που υποτίθεται πως βρισκόταν η καρέκλα του, πάει να κάτσει χωρίς να έχει αντιληφθεί πως ένας νεαρός οπαδός της Σλόγκα την έχει τραβήξει. Η συνέχεια; Ο Λάζαρο σωριάζεται στο παρκέ, οι σαγιονάρες του φεύγουν από τα πόδια και πετάνε στον αέρα, οι φίλαθλοι στο Κράλιεβο ξεκαρδίζονται στα γέλια ενώ ταυτόχρονα περιμένουν την έκρηξη του Λέσιτς.

Εκείνος όμως σηκώνεται σαν κύριος, γυρίζει προς τον νεαρό και τον χαιρετάει δια χειραψίας συγχαίρωντας τον για το αστείο και την ώρα που ξαναβάζει τις σαγιονάρες του, το κοινό που μέχρι πριν από λίγο τον "στόλιζε", του χαρίζει ένα θερμό χειροκρότημα αποθεώνοντας τον.

Αυτός είναι με τα στραβά του και τα καλά του ο σπουδαίος Λάζαρο Λέσιτς και μπορώ μόνο να τον ευχαριστήσω για τις ιστορίες του...