ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Οι θρυλικες ιστορίες ελληνοποιήσεων

Σήμερα, 9 Μαίου, είναι μία ακόμη από τις μέρες εκείνες που χωρίς να το ξέρουμε - τότε- άλλαξαν την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Σαν σήμερα το 2013 ο Γιάννης Αντετοκούμπο παίρνει την ελληνική υπηκοότητα με ότι αναμένεται να ακολουθήσει μετά από αυτό. Με αφορμή το παραπάνω γεγονός, το basketbook θα ασχοληθεί σήμερα με τις περιπτώσεις ελληνοποίησης παικτών που ξεσήκωσαν αντιδράσεις γύρω από την πραγματοποίηση ή μη τους. Να πούμε βέβαια ως στοιχείο ότι το μακρινό 1980 η ελληνοποίηση των παικτών γινόταν απλώς με....ένα χαρτί από το πατριαρχείο. Πάμε να δούμε:

• Ντειβιντ Στεργακος: Αυτή, όπως και οι δύο επόμενες περιπτώσεις ελληνοποιήσεων αφορούν την μακρινή εποχή που οι ξένοι δεν επιτρέπονταν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Η λύση σε αυτό το θέμα ήδη είχε ξεκινήσει να δίνεται από τις αρχές τις δεκατίας του 70΄με τον Ολυμπιακό να μετράει το 1974, τέσσερις Ελληνοαμερικανούς στην σύνθεσή του. ( Γιατζόγλου, Καστρινάκη, Διάκουλα και Πολ Μελίνι). Μερικά χρόνια αργότερα, και πιο συγκεκριμένα τον Νοέμβριο του 1978, ο Ντέιβιντ Στεργάκος θα έρθει και αυτός με την σειρά του στην ελληνική πραγματικότητα. Σε μία εποχή που οι πληροφορίες μεταδίδονταν με μορφή φήμης, κάνει την πρώτη εμφάνισή του με την ΑΕΚ στα μέσα τυ ιδίου μήνα, χαρίζοντας την νίκη στον Παναθηναικό. Ξέρετε τότε κατέβαινες στο γήπεδο και πραγματικά δεν ήξερες ποιον θα βρεις απέναντί σου, αφού βίντεο και τέτοια δεν υπήρχαν. Ο τοπικός τύπος έγραφε για τον ελληνικής καταγωγής παίκτη που οι Boston Celtics είχαν διακαή πόθο αλλά τον “έκλεψε”ο Παναθηναικός. Χαρτιά από την εποχή δείχνουν ότι πρώτα δηλώθηκε ο παίκτης ως Έλληνας και την επόμενη μέρα επικυρώθηκε η ελληνική του ταυτότητα. Όπως και να χει, ο David Nelson, που από τις 4 Νοεμβρίου του 1978 μετονομάστηκε σε Δαυιδ Νέλσωνος Στεργάκος, μετά από εκείνη την σεζόν, έμεινε στην Ελλάδα πολλές ακόμη, έπαιξε στην εθνική Ελλάδος, βγήκε δευτεραθλητής Ευρώπης με αυτήν το 1989 στο Ζάγκρεπ, παντρεύτηκε Ελληνίδα και ζει για πάνω από 30 χρόνια στην Ελλάδα. Δικαιωματικά σήμερα μπορούμε να πούμε ότι ο Στεργάκος είναι καθόλα αποδεκτός Έλληνας. Απλά καμιά φορά το μπάσκετ επιταχύνει τις διαδικασίες.

• Κερτ Ραμπις: Δεν μπορούμε βέβαια να πούμε το ίδιο και για τον Κυριάκο Ραμπίδη. Το νεαρό Αμερικανό σέντερ που ήρθε στην ΑΕΚ το 1980, και είχε(?) καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Ένα χαρτί από το πατριαρχείο το επιβεβαίωσε και ο νεαρός Αμερικανός έκανε μια καταπληκτική σεζόν ως Έλληνας στην ΑΕΚ, χαρίζοντας μάλιστα το κύπελλο της σεζόν 1980-81. Η διαφορά του με τον Ντέιβιντ Στεργάκο έγκειται στο γεγονός ότι ο Ραμπίδης μετά από εκείνη την σεζόν βρέθηκε στο ΝΒΑ, αγωνίστηκε αρκετά χρόνια σε αυτό, εργάζεται ως προπονητής σε αυτό, και δεν ξέρουμε εάν στην Ελλάδα έχει έρθει ούτε για διακοπές.

• Ρόνι Σεικέλι: Μία ελληνοποίηση που δεν έγινε με... πρωθυπουργική εντολή. Είναι γύρω στα 1983. Ο νεαρός Σεικέλι από τον Λίβανο βρίσκεται στην Ελλάδα και σπουδάζει στο ACS κολλέγειο στην Αγία Παρασκευή. Παράλληλα αγωνίζεται στα εφηβικά τμήματα του Παναθηναικού. Με την παρουσία του σε αυτά προκαλέι πραγματικά εντύπωση. Βάσει γενεαλογίας ο Σεικέλι δεν έχει την παραμικρή σχέση με την Ελλάδα, ωστόσο οι γονείς του έχουν μετοικήσει σε αυτήν από χρόνια πληρώντας τις προυποθέσεις ελληνοποίησης του παιδιού βάσει του τότε ισχύοντος νόμου ( 8ετή συνεχή και μόνιμη παρουσία στην Ελλάδα με εργασιακή σχέση). Στην αντρική ομάδα θα αγωνιστεί για 2 μόλις ανεπίσημα παιχνίδια. Σε αυτά τα δύο παιχνίδια θα προλάβει να σημειώσει ένα τρομακτικό για του αντιπάλους του σκορ, καθώς έβαλε 30 απέναντι στον Μάνθο Κατσούλη, από τα πολύ καλά Center της εποχής. Αυτό φαίνεται πως τρομοκράτησε τους αντιπάλους του εκείνη την εποχή. Όλα όσα θα γραφούν παρακάτω είναι φήμες της εποχής, ωστόσο στα πλαίσια της ίντριγκας εμείς θα τα αναμεταδώσουμε με κάθε επιφύλαξη. Κύριος αντίπαλος του Παναθηναικού εκείνη την εποχή στο μπάσκετ στην Αθήνα είναι ο Πανιώνιος. Στην διαχείρηση της ομάδας τότε ο Παύλος Κροκίδης και ο Αντρέας Βαρίκας. Αμέσως κινούνται διαδικασίες και μια Κυριακή, στην “Καθημερινή” η ελληνοποίηση του Σεικέλι γίνεται ανώνυμα θέμα. Ο πρωθυπουργός τότε Ανδρέας Παπανδρέου θέλοντας να αποφύγει τις αντιδράσει ενημερώνεται για το θέμα και δίνει εντολή. Έτσι όταν ο Γιάννης Μαλακατές θα προσπαθήσει να έρθει σε επαφή με το υπουργείο εσωτερικών, ο υφυπουργός του τότε υπουργού Γ.Γεννηματά, θα το αποτρέψει με πρωθυπουργική εντολή. Έτσι η ελληνοποίηση του Σεικέλι δεν θα γίνει ποτέ. Μετά από αυτό θα φύγει για Αμερική όπου και θα κάνει μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ, μέχρι που θα κατακτήσει και το παγκόσμιο του 1986 με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ. Παρόλη την επιτυχία του, δεν ξέχασε ποτέ την Ελλάδα και μάλιστα έκανε μαζί τηνς προπόνηση με την εθνική του 1987 που πήρε το ευρωμπάσκετ. Συνεχίζει να επισκέπτεται την χώρα μας συχνά, ενώ έχει δηλώσει ότι θα προτιμούσε το 1986 να παίζει με την εθνική Ελλάδος και όχι με των ΗΠΑ.

• Σεργκει Μπαζάρεβιτς: Αυτή είναι η πιο ωραία νομίζουμε από τις ιστορίες μας. Ο Σεργκέι Μπαζάρεβιτς έρχεται στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1999 για λογαριασμόυ του ΠΑΟΚ. Ο άλλοτε παίκτης της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, των Χωκς και της εθνικής Ρωσσίας είναι αναμφίβολα μια πολύ μεγάλη μεταγραφή. Η μεταγραφή αυτή μεγαλώνει σε αξία από την στιγμή που ο Μπαζάρεβιτς γίνεται Έλληνας αφού κάποια γιαγιά του ήταν από...τον Βόλο. Και πάλι χαμός στον τύπο της εποχής. Ωστόσο ο παίκτης θα αγωνιστεί κανονικά σαν Έλληνας για όλη την σεζόν. Με το πέρας όμως της σεζόν το διαβατήριό του θα ακυρωθεί, αφού όπως είχε δηλώσει ο τότε υφηπουργός Γιώργος Φλωρίδης, ήξεραν ότι τα χαρτιά του ήταν παράτυπα από τον Μάρτιο του 2000. Η δουλειά έγινε, ο παίκτης την επόμενη χρονιά έφυγε και δεν ξαναχρειάστηκε το ελληνικό διαβατήριο, το οποίο βέβαια και δεν είχε πλέον. Κοινώς? Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε....

• Άλφα Ντιαλό: H περίπτωση του νεαρού Άλφα είναι η πιο πρόσφατη από όλες αλλά παρόλο τον εκσυγχρονισμό η μέθοδοι δεν αλλάξαν και πολύ. Σύμφωνα με τον “θρύλο” ο 'Αλφα Ντιαλό ήταν σε μία βάρκα με μετανάστες που αιτούνταν άσυλο στην χώρα. Ο υπάλληλος που τον είδε ωστόσο είχε γνωστό έναν μάνατζερ μπάσκετ που προφανώς και αυτός κάποιον γνωστό είχε.Η αλήθεια είναι ότι έπεσε πάνω σε ένα καμπ που βρισκόταν εκεί οι ακαδημίες του Ζοτς. Μάλιστα λέγεται ότι το παιδί -16 χρονών τότε- είχε στην τσέπη του ένα πιστοποιητικό με όνομα πατρός ένα ελληνικό επώνυμο. Το αποτέλεσμα? Ο πολύ ψηλός και μακρύς Αφρικανός (από την Γουινέα) κέρδισε την ελληνοποίησή του με τυπικές διαδικασίες. Για λίγο. Έπαιξε μαλιστα και στην εθνική εφήβων εκείνο τον καιρό αλλά μετά από αυτό το διαβατήριο του ανακλήθηκε μετά από καταγγελία κάποιων ανθρώπων . Αυτή τη στιγμή που μιλάμε βρίσκεται στην Α2, μιλάει ελληνικά, έχει κάνει το στρατιωτικό του και συνεχίζει να προσπαθεί να παίξει μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο.