Παρακαλώ περιμένετε...
Του Γιώργου Καρούλια
Λένε ότι κάθε φωτογραφία κρύβει και μια ιστορία. Νομίζω ότι το κομμάτι "Caruso", το έχουμε ακούσει οι περισσότεροι, είτε από τον Lucio Dalla, είτε από τον αγαπημένο μας Σάκη Μπουλά. Και όσοι το έχουμε ακούσει, σίγουρα έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να σιγοτραγουδάει ασυναίσθητα "Te voglio bene assai"... Στην περίπτωση του σήμερα εορτάζοντα Augusto Binelli, η συνάντηση του με τον κορυφαίο τραγουδιστή της Μπολόνια το 1983, τον "ακολούθησε" σε όλη του τη ζωή.
Φθινόπωρο του 1983, Κυριακή πρωί. Ο νεαρός τότε Augusto Binelli των 214 εκατοστών είχε πρόσφατα επιστρέψει από το Lutheran High School των ΗΠΑ όπου φοιτούσε και έπαιζε μπάσκετ. Ο δικηγόρος της Virtus Bologna, Porelli, με αυστηρό τόνο του είπε την επόμενη μέρα να εμφανιστεί στο γήπεδο, έτοιμος να παίξει. Ο Binelli δίχως να "τσιμπήσει", σκέφτηκε ότι ίσως, άρτι αφιχθείς από τις ΗΠΑ, να είχε ανειλημμένες υποχρεώσεις. Που να φανταζόταν ότι επρόκειτο να συναντήσει μια τεράστια μορφή του Ιταλικού τραγουδιού.
"Το θυμάμαι σαν χθες", είπε με χαμόγελο στο στόμα: "Είχα μόλις αλλάξει και καθόμουν στον πάγκο. Αλλά από την σκάλα που οδηγεί από τα αποδυτήρια στο παρκέ, τον είδα να ανεβαίνει. Ήταν o Lucio Dalla. Είχα μείνει αφωνος για κάμποσα λεπτά, ξέρω τι σημαίνει ο Dalla τόσο για την πόλη της Μπολόνια όσο και για την μουσική. Είχα μείνει άναυδος". Ο Binelli, παρά το μισό και βάλε μέτρο που τους χώριζε, ένιωθε μικρός. Μαζί του ήταν ο προπονητής της Virtus, Alberto Bucci ,ενώ ο δικηγόρος Porelli καθόταν στον πάγκο και επιτηρούσε τα πάντα.
Ο Dalla, φορώντας τη φανέλα, πήρε τη μπάλα και άρχισε να βαράει σουτάκια, με τον Binelli να έχει εκστασιαστεί από το πόσο καλό έλεγχο της μπάλας είχε, όπως και το πολύ καλό σουτ του. Ήταν κάτι παραπάνω από προφανές ότι ήξερε πολύ καλά τα βασικά του αθλήματος. Όπως είπε και ο ίδιος "Θα γινόμουν πολύ καλός Point Guard, αλλά δεν είχα το ύψος". Δύο ευχάριστες ώρες, με τους δύο τους να παίζουν και να συνομιλούν. Βέβαια δεν τραγούδησαν, με τον Augusto να νιώθει τυχερός που δεν τον πίεσε ο Lucio, θα καταλάβαινε ότι δεν το έχει με το τραγούδι!
Ο Gus δεν το είχε ποτέ με τα κονσέρτα και τις συναυλίες. Ωστόσο στην Playlist του πάντα θα βρίσκονται τραγούδια του δημοφιλούς καλλιτέχνη. Το "Attenti Al Lupo" τον γεμίζει με χαρά, και μετά είναι και το "Caruso" στη μέση... Όταν πληροφορήθηκε το θάνατο του Dalla το 2012, το μυαλό του πήγε 29 χρόνια πίσω, σε αυτήν την φωτογραφία. Ένα κράμα νοσταλγίας και λύπης.
Η Μπολόνια έχει για σύμβολο της πόλης δύο πύργους. Τον Asinelli και τον Garisenda. Χτίστηκαν στις αρχές του 12ου αιώνα και η κατασκευή τους ήταν μια κόντρα ανάμεσα στις δύο οικογένειες που τους έχτισαν και έδωσαν αντίστοιχα τα ονόματά τους. Μόνο που εκείνη την Κυριακή του 1983, για μία μέρα, στην Piazza Azzarita, οι πύργοι είχαν αποκτήσει σάρκα και οστά. Lucio και Augusto, Augusto και Lucio, μια συνάντηση του μπάσκετ και της μουσικής, υπό την αίγλη των δύο πύργων και ίσως στην φαντασία μας υπό την μουσική του Dalla.