ΝΤΡΑΖΕΝ ΚΑΙ ΝΤΟΥΝΤΑ, ΣΧΕΣΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ

Ο Ντράζεν σεβόταν απεριόριστα τον Ντούντα, τον θεωρούσε δάσκαλο και τον καλύτερο προπονητή που είχε ποτέ. Από την άλλη ο Ίβκοβιτς λάτρευε την εργατικότητα και την προσήλωση του "Mότσαρτ" στον στόχο, έλεγε πως δεν είχε δει άλλον παίχτη να προπονείται πιο σκληρά. Οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν για πρώτη φορά το 1983 στην Πανεπιστημιάδα του Έντμοντον με την KSJ να έχει δώσει τα κλειδιά της νεανικής ομάδας των Πλάβι στον Ίβκοβιτς με παίχτες όπως ο Τσβετιτσιάνιν, ο Γκρμπόβιτς και ηγέτη τους μέσα στο παρκέ τον νεαρό από το Σίμπενικ που κάνει τα πάντα, σκοράρει, πασάρει και καθοδηγεί με ωριμότητα βετεράνου τους συμπαίχτες του.

Στον Καναδά οι Γιουγκοσλάβοι θα εντυπωσιάσουν νικώντας ακόμα και τους Αμερικανούς των Μπάρκλεϊ, Μαλόουν για να υποκύψουν στον τελικό απέναντι στους γηπεδούχους. Με την επιστροφή στο Βελιγράδι και ενώ όλοι περιμένουν πως ο Ίβκοβιτς θα αφήσει τη Ραντνίσκι που είχε υποβιβαστεί την προηγούμενη χρονιά με τίμημα την ανανέωση στην οποία προέβη ο Ντούντα, αυτός θα τους εκπλήξει παραμένοντας στο Σούμιτσε και οδηγώντας την ομάδα ξανά στα σαλόνια της πρώτης κατηγορίας. Την ίδια περίοδο ο Πέτροβιτς υπηρετούσε τη θητεία του στο Ναυτικό με ολόκληρη τη Γιουγκοσλαβία να περιμένει την απόφαση του για τον επόμενο επαγγελματικό του σταθμό, το Σίμπενικ ήταν πια πολύ μικρό για το ταλέντο του.

Οι επικεφαλής των Narančasti εκτός από τη διαφαινόμενη αποχώρηση του Ντράζεν είχαν να αντιμετωπίσουν και αυτή του προπονητή, ο Τζούροβιτς έφυγε για τη Μπούντουτσνοστ. Ο Ίβκοβιτς ήταν η λύση που προκρίθηκε και υπέγραψε αλλά με το που έφτασε στο Μπαλντέκιν, ενημερώθηκε πως ο Πέτροβιτς θα έφευγε για το Ζάγκρεμπ και την Τσιμπόνα. Ακολουθώντας πιστά το δόγμα του Πίβα, ο Ντούντα έπρεπε να φτιάξει μια ομάδα χωρίς το μεγαλύτερο αστέρι της που εξαρτιόταν αποκλειστικά από αυτόν. Και τα κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο όπως δείχνουν τα αποτελέσματα στα τρία χρόνια που έκατσε στον πάγκο της Σιμπένκα, βγάζοντας την δύο φορές στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Η KSJ που είχε τα μάτια της στραμμένα πάνω του τον έχρισε το 86 βοηθό του Τσόσιτς και το 87 αν και εκείνη την περίοδο βρισκόταν στο Νόβισαντ για τη Βοϊβοντίνα της δεύτερης κατηγορίας, απέπεμψε τον Κρέζο και έδωσε το χρίσμα στον Ντούντα με την εντολή να προετοιμάσει τους Πλάβι για το Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ.

Ο Ίβκοβιτς ξέρει τι να κάνει και είναι αποφασισμένος να το πετύχει ακόμα και αν πρέπει να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Κόβει από το ρόστερ βετεράνους όπως ο Ραντοβάνοβιτς και παίχτες σαν τον Γκρμπόβιτς αλλά κυρίως αφήνει εκτός τον Αλεξάντερ Πέτροβιτς με κίνδυνο να συγκρουστεί με τον Ντράζεν. Όμως τίποτα δεν συμβαίνει, ο Ντούντα εμπιστεύεται τον "Μότσαρτ" δίνοντας του απόλυτη ελευθερία κινήσεων και εκείνος που βλέπει πως έχει τη μεγάλη ευκαιρία να κατακτήσει ένα μεγάλο τρόπαιο με την εθνική ακολουθεί κατά γράμμα τις οδηγίες του.

Η συνέχεια θα είναι η πιο τρανή δικαίωση και για τους δύο, στη Σεούλ η Γιουγκοσλαβία δεν ήταν ακόμα έτοιμη αλλά στο Ζάγκρεμπ και την Αργεντινή οι Πλάβι παρέδωσαν μαθήματα ολοκληρωτικού μπάσκετ. Ο Ντούντα είχε κερδίσει την αγάπη του Ντράζεν αλλά και κάτι ακόμα πιο δύσκολο, τον σεβασμό. Ο Ίβκοβιτς μεγάλωσε και ωρίμασε μπασκετικά αυτά τα παιδιά, την τελευταία χρυσή γενιά της σπουδαιότερης ευρωπαϊκής σχολής, αυτής που είχε την τύχη να διαθέτει την σοφία και το μυαλό του Ντούντα στον πάγκο και το θεόσταλτο ταλέντο του Ντράζεν στο παρκέ. Ευλογημένα χρόνια...