Παρακαλώ περιμένετε...
Του Αντρέα Τσεμπερλίδη
Η αναγέννηση του Ολυμπιακού και η επιστροφή στην κορυφή στηρίχθηκε την πρώτη χρονιά της ερυθρόλευκης αντεπίθεσης, στις πλάτες του Ζάρκο. Ο Ιωαννίδης όμως ήξερε πως αν ήθελε το πρωτάθλημα έπρεπε να θωρακίσει την ρακέτα μιας και ο Αργύρης μεγάλωνε και ο Παπαδάκος ήταν ευπαθής στους τραυματισμούς.
Η αναζήτηση του Ξανθού κατέληξε σε τρεις μπασκετμπολίστες απο την πρώην Γιουγκοσλαβία που έψαχναν και αυτοί τον επόμενο σταθμό της καριέρας τους. Ο πρώτος, ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα, δεν δέχθηκε να πάρει ελληνικό διαβατήριο και έφυγε για την Ιταλία. Οι άλλοι δύο όμως ένας 19χρονος γκαρντ που τον έλεγαν Μίλαν Τόμιτς και ο συνομήλικος του, ένα θηρίο με ύψος 2.12 και απίστευτη πλαστικότητα στις κινήσεις του, βαφτίστηκαν πατριωτακια με τις γνωστές διαδικασίες που ακολουθούσαν οι ομάδες μας εκείνη τη εποχή.
Ο "Τάκης Κωνσταντινίδης" λοιπόν ή αλλιώς ο Ντράγκαν Τάρλατς που ο αστικός μύθος θέλει τον Ιωαννίδη να τον ερωτεύθηκε όταν σε μια προπόνηση τον είδε να ξεπερνάει στο 400αρι όλους τους συμπαίκτες του, έγινε η κολόνα του Ολυμπιακού την πρωταθληματική σεζόν 92-93 και ένας απο τους κορυφαίους σέντερ που φόρεσαν την ερυθρόλευκη φανέλα.
Παιδί των ακαδημιών της Βοϊβοντίνα και με εμπειρία απο βαριές φανέλες μετά την διετή θητεία του στον Ερυθρό Αστέρα, ο Ντράγκαν έδειξε απο την αρχή της θητείας του στον Ολυμπιακό πως ήταν ένας σπουδαίος σέντερ με μυαλό, εξαιρετικός ριμπάουντερ με τρομερές κινήσεις στο low post, ενώ διέθετε και αξιόπιστο σουτ απο τα πέντε μέτρα. Είχε ένα πλήρες πακέτο ψηλού και όπως είναι λογικό, την επομένη χρονιά με την προσθήκη των Φασούλα και Τάρπλεϊ οι Ερυθρόλευκοι διέθεταν την κορυφαία front line της Ευρώπης και ο Ιωαννίδης πονοκεφάλιαζε ευχάριστα για το πως θα μοιράσει τον χρόνο μεταξύ των τριών.
Δυστυχώς όμως απο την δύσκολη θέση τον έβγαλε ο τραυματισμός του Τάρλατς σε ένα φιλικό με την Μίνσκ, όταν ο Ντράγκαν πάτησε άτσαλα και διέλυσε τον χιαστό στο αριστερό του γόνατο. Μετά το χειρουργείο ξεκίνησε ο δρόμος της αποκατάστασης και τελικά πρόλαβε το Τελ Αβίβ και τα ελληνικά πλέι οφ, κατακτώντας ακόμα ένα πρωτάθλημα.
Αν και ήταν φανερό πως είχε χάσει κάτι απο την εκρηκτικότητα του, ο "Τάκι" επανήλθε στις αγωνιστικές υποχρεώσεις με καλά νούμερα στα υπόλοιπα χρόνια με τον Ολυμπιακό. Συνέχισε να μοιράζεται τη θέση του βασικού με τον Φασούλα, ανέβηκε στον ευρωπαϊκό θρόνο στη Ρώμη το 97 και τελικά το 2000 έκανε το μεγάλο βήμα για το ΝΒΑ πηγαίνοντας στο Σικάγο που τον είχε επιλέξει στο νούμερο 31 του ντραφτ το 1995.
Τελικά ο Τάρλατς πήγε στην Windy City αλλά δεν έμελλε να μακροημερεύσει εκεί. Οι Μπουλς δεν είχαν καμία σχέση με την ομάδα του Τζόρνταν, βρισκόντουσαν σε μεταβατικό στάδιο και ο Ντράγκαν δεν κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Τιμ Φλόιντ και περιορίστηκε σε ολιγόλεπτες συμμετοχές.
Η επιστροφή στην Ευρώπη ήταν μονόδρομος και ενώ το όνομα του κυκλοφόρησε έντονα στην πιάτσα για τον Ολυμπιακό, τελικά στις 10 Αυγούστου 2001 ανακοινώθηκε απο τη Ρεάλ. Τα καλά χρόνια όμως για τον Τάρλατς ήταν πίσω του, οι τραυματισμοί που υπέστη άλλες δύο φορές στην καριέρα του είχαν αφήσει τα σημάδια τους και έτσι μετά και την θητεία του στην CSKA, αποσύρθηκε απο το μπάσκετ το 2004 σε ηλικία 31 ετών.
Το 1999 όταν και λύθηκε το θέμα με το ελληνικό του διαβατήριο και την διπλή υπηκοότητα, κλήθηκε στην εθνική ομάδα της γενέτειρας του και μαζί της κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Γαλλίας και το χρυσό στην Τουρκία το 2001.
Ο Ντράγκαν Τάρλατς αγαπήθηκε στην Ελλάδα απο τους φίλους του Ολυμπιακού και δικαίως αφού στα καλά του χρόνια ήταν ένα πραγματικό "θωρηκτό" στη ρακέτα και συνέδεσε άρρηκτα το όνομα του με την ερυθρόλευκη κυριαρχία στη δεκαετία του 90.