ΝΤΕΡΙΚ ΤΣΙΒΟΥΣ: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΩΝ "ΤΡΕΛΩΝ"

Πως θα χαρακτηρίζατε έναν τύπο, ο οποίος για να αναφέρουμε επιγραμματικά τα εκτός παρκέ κατορθώματα του, έχει κάνει τα ακόλουθα... Έχει πάει στην προπόνηση της ομάδας του με τον δίσκο του πρωινού του γεύματος και μετά απο την λογική παρατήρηση του προπονητή, του τον εκσφενδονίζει στο κεφάλι.

Κατά τη διάρκεια φιλικού αγώνα -οχι πως αν ήταν επίσημος θα τον απέτρεπε- βγήκε απο το γήπεδο και ζήτησε απο έναν πιτσιρικά που έπινε ανέμελος τον χυμό του στην εξέδρα, να του τον δώσει επειδή διψούσε.

Ενώ βρισκόταν στο μπαλκόνι του σπιτιού του συμπαίκτη του Γκάρι Πλάμερ και απολάμβανε τις παγωμένες μπύρες του, κάθε φορά που τελείωνε ένα κουτάκι τα πετούσε στον δρόμο για να προσγειωθεί πάνω στα σταθμευμένα αυτοκίνητα των ανυποψίαστων κατοίκων.

Πολλές φορές κατά τη διάρκεια των αγώνων ο τηλεοπτικός φακός τον συνέλαβε να παραμιλάει, να ρίχνει χαστουκάκια στον εαυτό του ή να φοράει την πετσέτα στο κεφάλι του τυλιγμένη σαν τουρμπάνι. Και φυσικά να καλύπτει το κορμί του με τσιρότα οχι επειδή είχε κοπεί ή είχε τραυματιστεί αλλά επειδή έτσι του άρεσε και ένιωθε καλά.

Και για τελευταίο αφήσαμε το περιστατικό με το ποδήλατο που πήρε απο ένα παιδάκι για να κάνει ανέμελος τις βόλτες του, με την ιστορία να διαδραματίζεται είτε στη Νέα Σμύρνη είτε στη Δάφνη, δεν θα τα χαλάσουμε στο μέρος.

Αυτά λοιπόν είναι μερικά απο τα γνωστά περιστατικά με πρωταγωνιστή τον πιο ωραίο "τρελλό" που πέρασε ποτέ απο τα ελληνικά γήπεδα, τον Ντέρικ Τσίβους (ή Τσίβιους). Έναν αθλητή που το ταλέντο του στο μπάσκετ ήταν τόσο που μπορούσε να το μοιράσει και να του μείνει μπόλικο αλλά ο ιδιόρρυθμος -για να το θέσουμε ευγενικά- χαρακτήρας του δεν τον άφησε να κάνει καριέρα ανάλογη των προσόντων του.

Για να καταλάβουμε το μπασκετικό ποιόν του Αμερικανού, αρκεί να πούμε πως είναι ένας θρύλος για το Μιζούρι που τον Φεβρουάριο του 2019 απέσυρε τη φανέλα με τον αριθμό 3 που φορούσε ο Ντέρικ κατά την τετραετή θητεία του στο Πανεπιστήμιο και οδήγησε τους Tigers σε τρεις συνεχόμενες παρουσίες στους 64 του NCAA ενώ παράλληλα πήρε και το πτυχίο του στη δημοσιογραφία.

Ο ύψους 2.01 μέτρων small forward είχε όλα τα φόντα για αξιοπρεπή καριέρα ακόμα και στο ΝΒΑ με τους Ρόκετς που τον επέλεξαν στο νούμερο 16 του ντραφτ το 1988 και εμπιστεύθηκαν τον ρούκι Τσίβους σε 81 αγώνες με μέσο όρο 9 πόντους σε 19 λεπτά συμμετοχής. Ήταν η καλύτερη χρονιά του Ντέρικ που μέχρι το 90 και την ανταλλαγή του στο Κλίβελαντ, δεν μπόρεσε να ξαναπιάσει αυτούς τους αριθμούς και όπως ήταν λογικό οι Καβαλίερς τον αποδέσμευσαν λίγο μετά την είσοδο του 1991. Για τη συνέχεια της σεζόν και τα επόμενα δύο χρόνια ο " Mr Band -Aid" βρήκε καταφύγιο στο CBA αλλά αφού είδε πως το ΝΒΑ τον είχε ξεχάσει, πήρε και αυτός το αεροπλάνο για την Ευρώπη.

Πήγε στην ισπανική δεύτερη κατηγορία για τη Μαγιόρκα όπου έβγαλε μάτια και απο εκεί τον καλοκαίρι του 93 τον "ψάρεψε" ο Σάκης Λάϊος για λογαριασμό της Δάφνης. Όταν λοιπόν ο Τσίβους δεν έλουζε τον προπονητή του με κορν φλεικς και ήθελε να παίξει μπάσκετ, έκανε τρομερά πράγματα στο παρκέ και ήταν ο κυριότερος λόγος που οι Δαφνιώτες κατάφεραν να σώσουν την κατηγορία στην ισοβαθμία με τον Παπάγο.

Ο Αμερικανός και τα τσιρότα του έμειναν και δεύτερη σεζόν στα νότια προάστια αλλά δεν έμελλε να την ολοκληρώσει εξαιτίας ενός τροχαίου ατυχήματος. Το περιστατικό συνέβη στη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή της Μίκρας όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Γουόλτερ Μπέρι με συνεπιβάτες τον Ντέρικ και τον Ριτς Ρέλφορντ, συγκρούστηκε μετωπικά με ένα ταξί. Οι λαμαρίνες στραπατσαρίστηκαν αλλά ευτυχώς οι τρεις Αμερικανοί και ο οδηγός του ταξί τη γλύτωσαν χωρίς σοβαρό τραυματισμό. Μόνο ο Τσίβους πήρε ως προίκα ένα βαρύ διάστρεμμα που ανάγκασε τη Δάφνη να του δείξει την πόρτα της εξόδου, γεγονός που πιθανότατα μετάνιωσαν αφού χωρίς τον Ντέρικ και τους πόντους του η ομάδα υποβιβάστηκε στην Α2.

Ο "Mr Band-Aid" γύρισε στην πατρίδα του μήπως και καταφέρει να βρει ένα συμβόλαιο στο ΝΒΑ χωρίς όμως αποτέλεσμα και κατέληξε στην Αργεντινή αφού πρώτα φρόντισε να επιδοθεί στο άλλο αγαπημένο του σπορ εκτός απο το μπάσκετ, αυτό της πατρότητας. Πέντε παιδιά έσπειρε ο άτιμος, με πέντε διαφορετικές γυναίκες χωρίς να παντρευτεί καμία απο αυτές. Με τόσο πολυμελή "οικογένεια" έπρεπε να βρίσκει δουλειά οπουδήποτε μπορούσε όπως στην Κύπρο με τον ΑΠΟΕΛ και ξανά στην Αργεντινή με την Ιντεπεντιέντε όπου και αποσύρθηκε το 1998 έχοντας συμπαίχτη και τον νεαρό Άντρες Νοτσιόνι.

Ο Αμερικανός έχει μείνει στην μνήμη των Ελλήνων φιλάθλων περισσότερο για τα καμώματα του που προκαλούσαν το γέλιο ενώ θα έπρεπε να τον θυμόμαστε κυρίως για τις μπασκετικές του ικανότητες. Αλλά Ντέρικ Τσίβους και "τρέλλα" πάνε πακέτο και είμαστε σίγουροι πως ο Αμερικανός παιχταράς, ένας αθεράπευτος πλακατζής γλεντούσε με την ψυχή του την κάθε στιγμή που βρισκόταν στο παρκέ. Για αυτόν το μπάσκετ ήταν ένα σόου και φρόντιζε να το προσφέρει στους φιλάθλους με κάθε τρόπο.