ΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: ΑΝ ΤΟΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΕΙΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙ

«Δεν είναι γρήγορος, δεν πηδάει ψηλά αλλά μπορεί να σου βάλει 30 πόντους χωρίς να το καταλάβεις». Με δυο κουβέντες, ο Ζόραν Σάβιτς περιέγραψε το 1996 το αγωνιστικό προφίλ Νίκου Οικονόμου.

Ένα από τα καλύτερα 4αρια της Ευρώπης την εποχή της ακμής του, ο Νικαιώτης Νίκος γνωρίστηκε με το μπάσκετ σε ηλικία εννέα χρονών όταν γυρνώντας από διακοπές στις Σέρρες όπου ήταν ο τόπος καταγωγής της οικογένειας του, βρήκε την παρέα που έπαιζαν ποδόσφαιρο να έχει "προδώσει" την ασπρόμαυρη μπάλα για χάρη της πορτοκαλί. Ο μικρός ακολούθησε τους φίλους του και κόλλησε με το άθλημα και τον τοπικό ήρωα Παναγιώτη Γιαννάκη. Γράφτηκε στα τμήματα υποδομής του Ιωνικού και συνδυάζοντας το ταλέντο με το ύψος, προωθήθηκε γρήγορα μέχρι την ανδρική ομάδα σε ηλικία 14 χρονών από τον Θόδωρο Μπολάτογλου.

Ο θρίαμβος του 87 εκτόξευσε τη δημοφιλία του αθλήματος στη χώρα μας και δύο χρόνια αργότερα στην Γκουέντσα της Ισπανίας η Εθνική Παίδων με ηγέτη τον Νίκο έδειξε πως το ελληνικό μπάσκετ είχε μέλλον, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο. Ήταν φανερό πια πως τα στενά όρια του Ιωνικού και της Α2 δεν μπορούσαν πια να κρατήσουν τον Οικονόμου που ήταν στόχος για τις ομάδες της Α1 με το όνομα του να ακούγεται για τον ΠΑΟΚ αλλά και τον Ολυμπιακό ενώ στο μυαλό του παίχτη υπήρχε και η προοπτική της μετακόμισης στην Αμερική για λογαριασμό του Saint Paul.

Τελικά το καλοκαίρι του 91 ο Παναθηναϊκός που ήθελε να ανανεώσει το ρόστερ απέκτησε αντί 150.000.000 δραχμών τον Νίκο και στον "Τάφο του Ινδού" βρήκε τον Αλβέρτη, προστέθηκε ο Μυριούνης και η σεζόν 91-92 ξεκίνησε με όνειρα για την ομάδα του Παβλίσεβιτς για να μετατραπεί σε εφιάλτη, με τους Πράσινους να τερματίζουν στην όγδοη θέση και εκτός Ευρώπης μετά από 23 χρόνια.

Οι Γιαννακόπουλοι αντέδρασαν ρίχνοντας εκατομμύρια στο τραπέζι των μεταγραφών, ήρθαν ο Γκάλης, ο Σοκ και ο Κόμαζετς με τον Στόγιαν και το Τριφύλλι μπήκε ξανά στο μονοπάτι των επιτυχιών με τον Οικονόμου να μην έχει τόσο σημαντικό ρόλο αφού ο Παβλίσεβιτς προτιμούσε τον Μυριούνη. Ο Πολίτης που αντικατέστησε τον "Mr two cups" του έδωσε περισσότερο χρόνο συμμετοχής στον δρόμο για το Τελ Αβίβ, εκεί όπου ο Νίκος μαζί με τον "Διόσκουρο" Αλβέρτη πανηγύρισαν έξαλλα την ήττα του Ολυμπιακού στον τελικό.

Με τον Κιουμουρτζόγλου στο τιμόνι, ο Οικονόμου καθιερώθηκε ως 6ος παίχτης μόνο στα λόγια όμως αφού συνήθως ο Ευθύμης ξεκινούσε στην πεντάδα τον Πετσαρσκι για να τον αλλάξει στο πεντάλεπτο με τον Νίκο που συνέχιζε ως παρτενέρ του Βράνκοβιτς.

Ο Νίκος βέβαια δεν ήταν ο κλασικός παίχτης ρακέτας, του άρεσε να κινείται περιφερειακά και να σουτάρει με εξαιρετικά ποσοστά πίσω από τη γραμμή των 6.25 μέτρων. Με ένα τέτοιο σουτ προσπάθησε να χαρίσει το πρωτάθλημα στον Παναθηναϊκό στον 5ο τελικό του 1995 αλλά αστόχησε. Τον σημάδεψε αυτό το χαμένο τρίποντο, δεν το ξέχασε ποτέ.

Ο Μάλκοβιτς τον εμπιστεύτηκε την επόμενη χρονιά και ο Οικονόμου τον αποζημίωσε με πολύ καλό μπάσκετ, έχοντας ως κορωνίδα των εμφανίσεων του το εκπληκτικό παιχνίδι μέσα στο Γιάντ Ελιάου όταν πέτυχε 37 πόντους με αντίπαλο τον ΝΒΑερ Τομ Τσέϊμπερς.
Το Πρωταθλητριών που κατακτήθηκε στο Παρίσι είχε και τη δική του υπογραφή με 10 πόντους στον τελικό αλλά η χρονιά στιγματίστηκε από το 73-38 του τελικού στο ΣΕΦ και την "σκούπα" του Μπόζα που παρέσυρε σχεδόν όλη την ομάδα των πρωταθλητών Ευρώπης. Ο Νίκος ήταν ένας από τους λίγους διασωθέντες της σεζόν 96-97 σε εκείνη τη Βαβέλ του Τριφυλλιού και επιτέλους την επόμενη αγωνιστική περίοδο ανταμείφθηκε για τα χρόνια της υπομονής κατακτώντας το πρωτάθλημα με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ.

Από τον Δεκέμβριο του 98 ξεκίνησαν οι φήμες για ανανέωση του οχταετούς συμβολαίου που είχε υπογράψει με τον Παναθηναϊκό αλλά όσο ο καιρός περνούσε και συμφωνία δεν υπήρχε, ο παίχτης κατάλαβε πως είχε έρθει ο καιρός να βγάλει τη φανέλα με το Τριφύλλι. Και το έδειξε στον πέμπτο τελικό της 20ης Μαΐου του 99 στο άντρο του αιωνίου αντιπάλου, όταν τη στιγμή που πετυχαίνει το τρίποντο της λύτρωσης ξεπληρώνοντας τα χρωστούμενα του 95, γυρίζει προς την μεριά της εξέδρας που βρισκόντουσαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και τους φωνάζει "να με θυμάστε", κάνοντας και την ανάλογη χειρονομία.

Ήταν η τελευταία ανάμνηση που άφησε ο Οικονόμου στους φίλους του Τριφυλλιού μιας και στις 27 Μαΐου σε μία φορτισμένη συνέντευξη τύπου, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το ΟΑΚΑ και την επικείμενη μεταγραφή του στο εξωτερικό. Σε αυτή τη συνέντευξη άφησε αιχμές εναντίον του Παναγιώτη Γιαννάκη για τον τρόπο που τον έκοψε από την εθνική ενώ τόνισε πως θα ήθελε να επιστρέψει στην Ελλάδα μετά από έναν χρόνο για να παίξει ξανά στον Παναθηναϊκό.

Όντως το ταξίδι του στο εξωτερικό κράτησε μία χρονιά με την Κίντερ Μπολόνια του Μεσίνα, του Ριγκοντό και φυσικά του Ντανίλοβιτς με τον οποίο ο Νίκος δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις. Με τους Ιταλούς είχε μία συμπαθητική σεζόν αλλά χωρίς τίτλο, χάνοντας στα ημιτελικά του πρωταθλήματος και στη Λωζάνη το Σαπόρτα απέναντι στην ΑΕΚ. Έχοντας προβλήματα με την ανεκπλήρωτη στρατιωτική θητεία και αφού ούτε ο ίδιος αλλά ούτε και η Κίντερ είχαν μείνει ικανοποιημένοι από τη συνεργασία, ο Οικονόμου χτύπησε την πόρτα του Παναθηναϊκού για να επιστρέψει όπως ήταν η επιθυμία του, εισπράττοντας όμως την αρνητική στάση της ομάδας.

Κάπου εκεί μπήκε στο παιχνίδι ο Ολυμπιακός που ήθελε να προχωρήσει σε ελληνοποίηση του ρόστερ και έριξε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων την πρόταση για τετραετές συμβόλαιο σε έναν αθλητή που ήταν τότε μόλις 27 χρονών. Η κίνηση των Ερυθρόλευκων έμοιαζε λογική από κάθε άποψη αφού με τον Οικονόμου αποκτούσε τον καλύτερο Έλληνα πάουερ φόργουορντ της εποχής ενώ σίγουρα δεν ήταν αμελητέο και το επικοινωνιακό τρικ. Από την άλλη πλευρά ο παίχτης πήγαινε σε μια ομάδα που τον εμπιστευόταν και ήθελε να του δώσει ηγετικό ρόλο.

Εν τέλει ο Νίκος πήγε στον Ολυμπιακό αλλά ως συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις οι προσδοκίες ήταν πολύ μεγαλύτερες από την πραγματικότητα. Ο Οικονόμου δεν κόλλησε με τα ερυθρόλευκα, παρουσιάστηκε βαρύς στο γήπεδο και έφτασε στο σημείο να δεχτεί τα βέλη του Ντίνο Ράτζα που τον κατηγόρησε για αδιαφορία. Η ομάδα απέτυχε σε όλους τους στόχους και ο παίχτης σταδιακά έγινε ξένο σώμα, αποκλειόμενος και από την αποστολή στον δεύτερο τελικό του πρωταθλήματος. Ο Οικονόμου ήταν για τον Ολυμπιακό μία μεταγραφή που δεν έπρεπε να γίνει και τελικά έγινε για όλους τους λάθος λόγους.

Η λύση της συνεργασίας ήταν και για τις δύο πλευρές και το εξωτερικό μονόδρομος για τον παίχτη. Μια άλλη ιστορική ομάδα, η Μπαρτσελόνα ζήτησε τις υπηρεσίες του αυτή τη φορά και ο Νίκος έγινε το τρίτο μέλος της "ελληνικής" παροικίας των Καταλανών, παρέα με τον Ρεντζιά και τον Καρνισόβας. Ξανά όμως η παρουσία του στα ξένα πέρασε αδιάφορη, η ξενιτιά δεν ταίριαζε στον Οικονόμου. Γύρισε στην Ελλάδα θέλοντας να κάνει μια νέα αρχή πηγαίνοντας στη Λάρισα για την Ολύμπια και θυμίζοντας τον παλιό καλό Οικονόμου μπόρεσε να βρει νέο παχυλό συμβόλαιο στην Ανατολική Ευρώπη με τους Ρώσους της Ντιναμό Μόσχας.

Το αθλητικό πεπρωμένο του όμως ήταν πάντα στην πατρίδα και έτσι το καλοκαίρι του 2004 επέστρεψε στην Αθήνα για λογαριασμό του Πανιωνίου. Στα 32 του πια με τα χρώματα του "Ιστορικού" έζησε μια δεύτερη αγωνιστική νεότητα με την εξαιρετική ομάδα των Νεοσμυρνιωτών εκείνης της περιόδου. Πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, τρίτη θέση για τον Πανιώνιο και έξοδος στο Uleb Cup. Ο Νίκος φαινόταν να έχει βρει την Ιθάκη του αλλά λογάριαζε χωρίς τον Λούκα Παβίσεβιτς. Ο Μαυροβούνιος τρις πρωταθλητής Ευρώπης με τη Γιουγκοπλάστικα, με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας των Κυανέρυθρων ενημέρωσε τον Οικονόμου πως δεν υπολογίζεται και του ζήτησε να μην έρθει στην προετοιμασία. Όπως ήταν λογικό ο παίχτης αντέδρασε, στις 20 Αυγούστου ήταν πρακτικά αδύνατο να βρει ομάδα. Ο Νίκος έμεινε τελικά μέχρι τα Χριστούγεννα αλλά κάνοντας ατομικές προπονήσεις όντας ξένο σώμα για τον Πανιώνιο με εντολή του προπονητή.

Ο τελευταίος σταθμός για τον Οικονόμου είχε χρώμα γαλανόλευκο σαν αυτόν που ξεκίνησε. Ο Πανελλήνιος που έψαχνε εμπειρία σε μια προσπάθεια να σώσει την κατηγορία τον προσέγγισε και πράγματι ο Νίκος βοήθησε τον σύλλογο των Ολυμπιονικών να κάνει ένα τρομερό ντεμαραζ στον δεύτερο γύρο και όχι μόνο να κερδίσει την παραμονή αλλά να τερματίσει και στην τιμητική 5η θέση. Όμως οι διοικούντες έκριναν πως την επόμενη χρονιά τα σχέδια του Πανελληνίου δεν περιελάμβαναν τον Νίκο Οικονόμου και τον άφησαν ελεύθερο. Στα 33 του ο παίχτης έκρινε πως δεν είχε τίποτα άλλο να αποδείξει στον μπασκετικό χώρο και αποφάσισε να βάλει τελεία στη σχεδόν εικοσάχρονη καριέρα του.

Ο Νίκος Οικονόμου είχε μια σπουδαία πορεία στον χώρο, κέρδισε τίτλους χρήματα και αναγνώριση. Με κάποιες επιλογές του δίχασε αλλά στα καλά του χρόνια ήταν ένας από τους καλύτερους φόργουορντ της Γηραιάς Ηπείρου. Έξυπνος παίχτης, γνώριζε τις αδυναμίες και τα προτερήματα του και φρόντισε να τα καλλιεργήσει έτσι ώστε να καταστεί επιθετική απειλή για την αντίπαλη άμυνα. Για να επαναλάβουμε τον Ζόραν Σάβιτς, ήταν ένας μπασκετμπολίστας που δεν εντυπωσίαζε αλλά αν τον υποτιμούσες μπορούσε να σε "σκοτώσει"...