"ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΣΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ"

Τα ξημερώματα της 2ας προς 3η Αυγούστου του 96 πίσω απο τις κλειστές πόρτες των αποδυτηρίων του Georgia Dome δάκρυσαν ακόμα και οι τοίχοι ακούγοντας τον μεγαλύτερο Γιαννάκη του κόσμου να ανακοινώνει πως μετά απο είκοσι χρόνια θα έβγαζε απο πάνω του την τιμημένη γαλανόλευκη φανέλα με το 6 αυτή που ήταν ποτισμένη με ποτάμια απο ιδρώτα, δάκρυα χαράς και λύπης, ακόμα και αίμα.

Έντεκα δίμετρα ντερέκια κρατούσαν την ανάσα τους για να μη χάσουν ούτε λέξη απο την ιερή παρακαταθήκη του ανθρώπου-σύμβολο της εθνικής ομάδας, αυτού που κατάφερε το όνομα του να γίνει συνώνυμο της.

"Να την προσέχετε σαν την ψυχή σας" ήταν τα τελευταία λόγια του Δράκου, η ευχή και η εντολή στους συνοδοιπόρους του αλλά και στους διαδόχους του, η υπενθύμιση του καθήκοντος και της τιμής σε οποιονδήποτε φοράει τα εθνικά χρώματα. Ο Χρόνος, που περίμενε υπομονετικά τόσον καιρό χωρίς να ξεχνά, έγνεψε απο την πόρτα και ο Παναγιώτης την άνοιξε με υπερηφάνεια για να περάσει στην αθανασία.

Έφυγε ο Γιαννάκης, έφυγε το ίδιο το μπάσκετ όπως είπε και ο Γιώργος Σιγάλας, το άθλημα που αγάπησε απο 12 χρονών παιδάκι και του κατέθεσε το πάθος, το πείσμα, την αυταπάρνηση και όλη του την αγάπη. Έφυγε ο Παναγιώτης και μαζί του έκλεισε μια ολόκληρη εποχή για την εθνική ομάδα, τα καλύτερα του και τα καλύτερα μας χρόνια. Έφυγε ο Δράκος, γράφοντας την τελευταία σελίδα στο ομορφότερο παραμύθι με φόντο γαλανόλευκο, κάνοντας πραγματικότητα το μεγάλο του όνειρο, τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Αλλά έμεινε εκεί η μορφή του αιώνιου αρχηγού για να εμπνέει και να θυμίζει πως "αυτή η ομάδα είναι η υπερηφάνεια σας, η τιμή σας, ο ίδιος ο εαυτός σας". Σε ευχαριστούμε Δράκε, σε ευγνωμονούμε για τις αναμνήσεις...