ΜΑΓΚΣΙ ΜΠΟΓΚΣ: ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΝΟΙΑΞΕ ΠΟΤΕ ΠΟΥ "ΤΟΣΟΣ ΗΤΑΝΕ"

Από την εποχή που ήταν μικρός, έλεγε ότι το όνειρό του είναι να παίξει μπάσκετ. Τα υπόλοιπα παιδιά τον κοροιδεύανε. Και τον κοροιδεύανε όλο και περισσότερο, όσο περισσότερο πίστευε στο όνειρό του. Έτσι πάει συνήθως. Εννοώ ότι ο κόσμος δεν βλέπει πέρα από τα προφανή. Βλέπει μόνο αυτό που φαίνεται αν κοιτάξεις με τα μάτια του. Όμως όπως λέγανε και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι «Νους ορά και νους ακούει». Και ο λιλιπούτιος Μάγκσι προφανώς όταν έβλεπε τον εαυτό τον στον καθρέφτη, έβλεπε αυτό που πραγματικά έμελλε να γίνει. Ένας παίκτης της κορυφαίας λίγκας του κόσμου.

Ο ίδιος έχει δηλώσει πως «Ποτέ δεν ήθελα να είμαι ψηλότερος από ότι ήμουν. Το λέω και δεν με πιστεύουν. Ποτέ δεν το θέλησα. Είχα απλά αποδεχτεί τον εαυτό μου όπως ήμουν. Στην αρχή ήταν δύσκολο. Δεχόμουν συνεχώς αστεία για το ύψος μου, ξέρεις όλα αυτά τα κλασσικά πράγματα, αλλά ποτέ δεν ευχήθηκα να είμαι ψηλότερος. Ήθελα απλά να παίξω μπάσκετ. Και αν ήταν στην δεύτερη κατηγορία θα ήμουν και πάλι εντάξει με τον εαυτό μου. Γνωρίζοντας βέβαια το πόσο ανταγωνιστικός ήμουν ως παιδία αλλά και μετέπειτα ως ενήλικας τα ήθελα όλα. Δεν θα ήμουν ικανοποιημένος με κάτι που κάποιος άλλος σχεδίασε για μένα. Ήθελα μόνος μου να σχεδιάσω το πεπρωμένο μου, και άρχισα να το καταλαβαίνω καλύτερα με τα χρόνια»

Φυσικά την εποχή που ο Μάγκσι έκανε μία αξιοπρεπέστατη καριέρα στο ΝΒΑ, ήταν η εποχή των ψηλών γκαρντ. Όλοι ψάχναν από έναν τέτοιο. Όμως οι Χόρνετς δώσανε την ευκαιρία στον βραχύσωμο γκαρντ να γράψει ιστορία. Και μάλλον δεν το μετανιώσανε καθόλου. Μιλώντας πολύ τελευταία για λεκτικές κακοποιήσεις πάνω στην εργασία, ο Μάγκσι Μπόγκς έκανε μία πολύ δυνατή δήλωση με τις πράξεις του με τα όσα έχει καταφέρει κόντρα σε όλους. Κατέδειξε την διαφορά ανάμεσα στο ύψος και το ανάστημα και βλέπωντας τον να παίζει, ο ποιητής (Μ.Αναγνωστάκης), ίσως να παρέφραζε τον στίχο του και να έγραφε

«Τάχα η θέλησή σου λίγη

Τάχα ο πόνος σου μεγάλος

Η ζημιά ήτανε στο ζύγι

Όμως γι αυτόν δεν φταίει κάποιος άλλος

Δεν τον ένοιαξε ποτέ που τόσος ήτανε

Κι ας ήταν τότε οι άνθρωποι γεμάτοι από απαιτήσεις»

* Το πρωτότυπο ποίημα του Αναγνωστάκη έχει τίτλο "Δεν έφταιγεν ο ίδιος"