ΚΟΡΝΗΛΙΟΥΣ ΤΟΜΠΣΟΝ: ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ

Στη χώρα μας αν και δεν ίδρωσε ποτέ τα ελληνικά παρκέ κατάφερε να γίνει σύνθημα στα χείλη οπαδών, ακόμα και πανό ως επίτιμο μέλος συνδέσμου. Ο γεννημένος το 1960 στο Κονέκτικατ, Κόρνι Τόμπσον εκτός απο "δήμιος" του Ολυμπιακού στο Τελ Αβίβ, ήταν και ένας εξαιρετικός power forward με μεγάλη καριέρα στα ιταλικά και ισπανικά γήπεδα.

Ήταν το φυσικό επακόλουθο για τον Αμερικανό, όπως για τόσους συμπατριώτες του που δεν κατάφεραν να καθιερωθούν στο ΝΒΑ και ο Κορνήλιος δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Επιλέχθηκε στο νούμερο 50 το 1982 απο το Ντάλας αλλά ο Ντικ Μότα δεν έδειξε εμπιστοσύνη στον ρούκι που αρεσκόταν να κινείται περισσότερο περιφερειακά παρά μέσα στο καλάθι.

Μόλις 44 ολιγόλεπτες συμμετοχές έγραψε το κοντέρ για τον Κορνήλιο και τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα πριν απο την περίοδο 83-84, όταν υπέστη σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο. Οι Μάβερικς τον αποδέσμευσαν, ο Τόμπσον αναγκάστηκε να υποβιβαστεί στο CBA μήπως και καταφέρει να τραβήξει το ενδιαφέρον των GM ξανά πάνω του, αλλά ενώ οι εμφανίσεις του ήταν καλές δείχνοντας πως είχε αφήσει πίσω του τον τραυματισμό, τα ραντάρ των οργανισμών δεν έφταναν μέχρι το Ντιτρόιτ και έτσι ο Κόρνι βρήκε τον επόμενο επαγγελματικό προορισμό του στην Ευρώπη χωρίς να φανταζόταν πως η Γηραιά Ήπειρος θα γινόταν η βάση του για τα επόμενα δέκα χρόνια.

Η πρώτη ομάδα που προσέφερε τις υπηρεσίες του, έδρευε στην Ιταλία και δεν ήταν άλλη απο την θρυλική Βαρέζε. Οι Λομβαρδοί σίγουρα δεν είχαν την αίγλη του παρελθόντος αλλά παρέμεναν μία απο τις κορυφαίες ομάδες της γείτονος και τεράστιο όνομα στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Ο Τόμπσον κούμπωσε ιδανικά στο ρόστερ της Βαρέζε και στα έξι χρόνια που παρέμεινε στον ιταλικό βορρά κατέγραψε εξαιρετικά νούμερα της τάξεως των 20 πόντων και 10 ριμπάουντ, διεκδίκησε το Κύπελλο Κόρατς το 85 και το πρωτάθλημα το 88 και το 90 χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Η ώρα για να πανηγυρίσει τίτλους δεν είχε έρθει ακόμα και έπρεπε να μετακομίσει στην Ιβηρική χερσόνησο για να εμπλουτίσει τη συλλογή του. Το 1991, στα 31 του θα φορέσει την φανέλα της Μπανταλόνα και θα γίνει το τρίτο μέλος της λίστας των ξένων που επιτρέπονταν τότε στην ACB.

Η Γιουβεντούτ του Λολο Σάϊνθ είχε μπει σφήνα στο δίπολο Ρεάλ-Μπαρτσελόνα και ο επόμενος στόχος των πρωταθλητών Ισπανίας ήταν το αγαλματάκι του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Την σεζόν 91-92 ήταν η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης και το μεγάλο φαβορί του Φάιναλ Φορ της Κωνσταντινούπολης αλλά τα όνειρα του Βιγιακαμπα και της παρέας του πνίγηκαν στα νερά του Βοσπόρου και ο Κόρνι είδε την μία πλευρά του νομίσματος.

Τουλάχιστον πανηγύρισε τον πρώτο τίτλο της καριέρας του αφού η Μπανταλόνα έκανε το repeat στο πρωτάθλημα. Το καλοκαίρι του 93 αφίχθη στην Καταλονία ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και οι ελπίδες της Penya για το Ιερό Δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ αναπτερώθηκαν. Οι Ισπανοί έφτασαν στο Ισραήλ ως ένας απο τους τέσσερις διεκδικητές αλλά χωρίς αυτή την φορά την ταμπέλα του φαβορί.

Αυτή την είχαν γραμμένη στο κούτελο οι δύο δικοί μας μονομάχοι και ο Ολυμπιακός που ήταν ο νικητής του εμφυλίου παρατάχθηκε το βράδυ της 21ης Απριλίου 1994 στο παρκέ του Γιαντ Ελϊάου με τον αέρα του σχεδόν βέβαιου νικητή.

Το τι έγινε στον τελικό είναι γνωστό και χιλιογραμμένο. Το άγχος που κυρίευσε τον Ιωαννίδη και το μετέδωσε στην ομάδα, ο Ρόι που σερνόταν στο γήπεδο, τα 6.16" που οι Ερυθρόλευκοι έμειναν χωρίς να ματώσουν το αντίπαλο καλάθι και φυσικά οι βολές του Ζάρκο. Πριν όμως απο τις βολές, η Μπανταλόνα έχει ανανεώσει δύο φορές την επίθεση της, ο Ράφα Τζοφρέσα εκμεταλλεύεται την διείσδυση του Σμιθ που έχει παρασύρει την άμυνα και την κρίσιμη στιγμή πασάρει στον ακροβολισμένο στο τρίποντο Κόρνι Τόμπσον. Ο Τάρπλεϊ βρίσκεται αρκετά μέτρα μακριά και ο Αμερικανός που μέχρι εκείνη την στιγμή είχε 2/8 σουτ θα σηκωθεί και θα στείλει την Μπανταλόνα στα ουράνια και τον Ολυμπιακό στην κόλαση.

Με αυτό το τρίποντο ο "El Abuelo" κέρδισε εκτός απο το Πρωταθλητριών και μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά των οπαδών οχι μόνο της Penya αλλά και αυτών των Ελλήνων που δεν συμπαθούσαν ιδιαίτερα τον Ολυμπιακό. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να ανανεωθεί το συμβόλαιο του και ο 34χρονος ήρωας του Τελ Αβίβ βρήκε στέγη στα βόρεια της Ισπανίας, με την φανέλα της Λεόν προσφέροντας την εμπειρία του και βοηθώντας την ομάδα να κερδίσει την παραμονή στη μεγάλη κατηγορία.

Στα 36 του χρόνια, οι αριθμοί του Κόρνι έδειχναν πως το ρεζερβουάρ είχε ακόμα βενζίνη αλλά το ανέκαθεν βαρύ κορμί του δεν άντεχε άλλο και η αυλαία σε μια σπουδαία καριέρα έπεσε το 1996.

Τροφαντός, χωρίς ίχνος αθλητικότητας αλλά πολύ έξυπνος παίχτης, ο Κορνήλιος ακόμα και αν δεν είχε κάνει τίποτα άλλο στον μπασκετικό του βίο, κατάφερε με ένα σουτ να γραφτεί στα κιτάπια της ιστορίας. Στο Τελ Αβίβ το νόμισμα γύρισε απο την ανάποδη και έδειξε στον Αμερικανό την χρυσή του όψη αυτή την φορά...