Κατσε να δεις...

Flash back...

Του Νίκου Φετοκάκη

Πριν περίπου ένα μήνα , με καλό φίλο 50άρη Πανιώνιο συζητούσαμε τηλεφωνικά για το τι έχουν δει τα μάτια μας τα τελευταια 25-30 χρόνια που υπήρξαμε θαμώνες του κλειστού στην Νέα Σμύρνη. Τι εκπληκτικής ποιότητας ξένους που ήταν συνήθως.. ανακαλύψεις και μετά μεσουράνησαν... αποφάσισα να ξεκινήσω να τα γράφω.. και κάτι αντίστοιχο να κάνω για όλες τις ομάδες που μεσουρανούσαν την μαγική δεκαετία του 90 !

Πάμε λοιπόν...και ...μην μελαγχολήσετε πολύ ... απλά θυμηθείτε...

Περίοδος 88-89 ένας λευκός ημίψηλος κύριος περνάει το κατώφλι του Αλεξανδρείου στο πρώτο ματς του Πανιωνίου στην σεζόν . Καλό όνομα από την Αμερική . Συστήνεται με μια ματσάρα με ατελείωτα ριμπάουντ και σηματοδοτεί το ξεκίνημα του Ιστορικού στο σαφάρι ξένων στην Α Εθνικη! Το όνομα αυτού ; Μαρκ Λαντσμπέργκερ !

Την σεζόν 90-91 παρουσιάζεται στην πλατεία ένα παλικάρι που με την βοήθειά του ο Πανιώνιος πήρε το μοναδικό κύπελλο στην εώς τώρα ιστορία του ! Δεν έχει ξεχαστεί το κάρφωμα του στο star game της σεζόν στο ΣΕΦ όπου έσπασε το ταμπλό . Κυρίες και κύριοι ο Τζον Χάτσον !

Μια σεζόν αργότερα εμφανίζεται στο Αρτάκης ένα ψιλόλιγνο παιδάκι ως αντικαταστάτης του Χάτσον! Ακόμα ηχεί στα αυτιά μου το σύνθημα στο πρώτο ματς ( νομίζω με τον Απόλλωνα Πάτρων ) «τον Χάτσον αγαπάμε τους άλλους τους..... ) που ακούστηκε. Ο περι ού ο λόγος PJ Μπραουν έμελλε να γίνει ο παίκτης που έφυγε απο τον ιστορικό και έκανε την πιο μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ με 15 σεζόν πολλές από αυτές πενταδάτος.

Το 92-93 ο Βλάντο Τζούροβιτς εμφανίζει από το αεροπλάνο κατευθείαν στο τουρνουά Ανδρέας Βαρίκας έναν Σέρβο που ..τα είχε τα κιλάκια του αλλά όσα ήταν εκείνα ..στο πολλαπλάσιον ήταν και το μπάσκετ που είχε μέσα του. Βάζει μια ξεγυρισμένη 30άρα στο πρώτο ματς και λέει «εδώ είμαι» ! Δυστυχώς η καριέρα του έληξε άδοξα την ίδια σεζόν , όπως και η ζωή του λίγα χρόνια μετά . Ο αείμνηστος Μπόμπαν Γιάνκοβιτς.

Σεζόν 93-94 ο Κώστας Μίσσας πετυχαίνει διάνα φέρνοντας στην Νέα Σμύρνη την απόλυτη καλαθομηχανή , τον άνθρωπο που...εξ αιτίας του είδαν τα ματάκια μας κάρφωμα 360 μοιρών σε αγώνα στην Ελλάδα, τον άνθρωπο που έκρινε μάτς με τον Παναθηναικό κόβοντας σε αιφνιδιασμό τον τεράστιο Νίκο Γκάλη , τον Χένρυ Τέρνερ που ταίριαξε ιδανικά με τον Εντ Στόουκς που ήταν εκείνη την σεζον το alter ego του !

Το 94-95 αγωνίστηκε στον Πανιώνιο άλλος ένας ΝΒΑer o διοπτροφόρος Θερλ Μπέιλυ. Όχι στην πρώτη νιότη του αλλά με πολύ αξιόπιστο σουτ για το ύψος του έγραψε και αυτός την δική του κυανέρυθρη ιστορία.

Από εκεί και πέρα πέρασαν αρκετοί καλοί Αμερικάνοι από τοκ Πανιώνιο ( Μακίνις , Σέλερς , Χάρβει , Γουίγκινς στα βαθιά γεράματα κλπ ) αλλά ειδική μνεία θα γίνει σε 4 ακόμα . Στον «λόρδο» Μπάιρον Ντίνκινς που το 1996 ήρθε με ελάχιστο συμβόλαιο στην μέση της σεζόν και αναδείχθηκε πρώτος στις ασίστ παράλληλα με την τρομερή σταυρωτή του τρίπλα και το τρίποντο , Στο «ζαρκάδι» Ζάρκο Πάσπαλι που την ίδια σεζόν ήταν η ναυαρχίδα της ομάδας στην έξοδο στην Ευρωλίγκα αποδεικνύοντας πως δεν είναι τελειωμένος όπως ελεγαν , Στον κοντούλη Ταιρίς Ράις που το 2009 έκανε πράγματα και θαύματα και μετέπειτα έγινε πρωταθλητής ευρώπης με την Μακάμπι και τέλος τον Έρικ Μακόλουμ που μετά τον Πανιώνιο βρήκε ουκ ολίγα μεγάλα συμβόλαια ανά τον κόσμο.

Νομίζω θυμηθήκαμε πολλά και όμορφα! Σύντομότατα θα ανοίξουμε το μπαούλο μιας άλλης ομάδας! Άλλωστε το ελληνικό μπάσκετ ήταν είναι και θα είναι πάντα ζάπλουτο σε ξεχωριστές εικόνες.