Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΕΞΑΣΦΑΙΡΩΝ

Πριν απο 31 χρόνια, το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και οι 12.000 τυχεροί θεατές που βρέθηκαν στο φαληρικό γήπεδο, έγιναν αυτόπτες μάρτυρες μιας απο τις μεγαλύτερες μονομαχίες στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ αλλά ταυτόχρονα και μοναδικής παράστασης.

Ντράζεν και Οσκάρ, Σμιντ και Πέτροβιτς, οι δύο de facto ηγέτες της Ρεάλ και της Καζέρτα αντίστοιχα, ήταν αποφασισμένοι να κερδίσουν ο καθένας το Κύπελλο Κυπελλούχων για την ομάδα τους και τον εαυτό τους.

Ο Γιουγκοσλάβος ήταν ο καλύτερος Ευρωπαίος, είχε κατακτήσει σχεδόν τα πάντα και ήταν έτοιμος για το μεγάλο άλμα στο ΝΒΑ, ένας πραγματικός βασιλιάς στην Μαδρίτη ενώ απο την άλλη πλευρά ο Βραζιλιάνος ήταν στην Ιταλία, το αντίστοιχο του Ντιέγκο Μαραντόνα στο μπάσκετ. Ήρωας και ίνδαλμα οχι μόνο μιας ομάδας αλλά μιας ολόκληρης πόλης.

Ο τελικός είχε και ελληνική εκπροσώπηση αφού ο Κώστας Ρήγας ήταν ο ένας εκ των δύο διαιτητών του αγώνα. Ενός αγώνα που άρχισε, εξελίχθηκε και τελείωσε με το δίδυμο των σούπερ σταρ να χαρίζουν ανεπανάληπτες στιγμές στους φιλάθλους.

Ήταν η "νύχτα των εξάσφαιρων", ο αγώνας που ο "Μότσαρτ" και το "Άγιο Χέρι" αρνούνταν να αστοχήσουν, κάθε πόντος του ενός είχε άμεση απάντηση απο τον άλλον.

Ο Πέτροβιτς με το γνωστό σχεδόν προκλητικό υφάκι του να πανηγυρίζει κάθε τρίποντο, ο Σμιντ πιο ψύχραιμος να μην αφήνει την Ρεάλ να ξεφύγει. Κανένας απο τους δύο δεν σκέφτεται την κούραση, κανένας δεν κοιτάζει το σκορ.

Το ρεσιτάλ στο οποίο επιδίδονται, χρειάζεται εκτός απο φυσικές αντοχές και μεγάλα ψυχικά αποθέματα και οι δύο μονομάχοι τα καταθέτουν επι 45 λεπτά στο παρκέ του ΣΕΦ.

Αυτός που τελικά χαμογελάει, είναι ο Ντράζεν. Οι 62 σφαίρες που έριξε στο κορμί της Καζέρτα ήταν αρκετές για χαρίσουν τη νίκη αυτή τη φορά στον Γολιάθ. Απο την άλλη πλευρά ο Δαβίδ με την μορφή του Οσκάρ έκανε ο,τι μπορούσε με τους 44 πόντους του.

Αλλά η αλήθεια είναι πως στις 14 Μαρτίου 1989, δεν υπήρχε χαμένος αλλά ένας μοναδικός νικητής. Το μπάσκετ, που απο εκείνη τη νύχτα θα είχε να διηγείται ακόμα μια ιστορία για δύο απο τα πιο αγαπημένα του παιδιά...