Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΛΙΜΟΖ

Η γεμάτη απο δόξα μπασκετική ιστορία των Πλάβι, αναπόφευκτα είχε στιγμές που δεν θεωρούνται τιμητικές. Γεγονότα που αμαυρώνουν και αφήνουν σημάδια απο λεκέδες στις σελίδες της βίβλου των θριάμβων. Μία απο αυτές τις κακές στιγμές συνέβη το 1983 στο Ευρωμπάσκετ της Γαλλίας. Η Γιουγκοσλαβία του Γιόζιπ Τζέρτζια ήταν μία ομάδα αποτελούμενη απο βετεράνους σαν τον Τσόσιτς και τον Σλάβνιτς, την ενδιάμεση γενιά του Νταλιπάγκιτς, του Κιτσάνοβιτς και του Ραντοβάνοβιτς και τα νεαρά φιντάνια όπως ο Γκρμπόβιτς, ο Σάβοβιτς και ένας 19χρονος θρασύτατος πιτσιρικάς που είχε ήδη αρχίσει να κάνει γνωστό το όνομα του στην Ευρώπη.

 Ο αγώνας της 30ης Μαΐου εναντίον της Ιταλίας στη Λιμόζ, ήταν χωρίς αύριο για το συγκρότημα του "Πίνο" που χρειαζόταν οπωσδήποτε την νίκη για να ελπίζει σε πρόκριση στα ημιτελικά. Και αρχικά φαινόταν πως θα τα κατάφερνε. Οι Πλάβι προηγήθηκαν στο ημίχρονο με 36-42 και το μόνο που ήθελαν ήταν να διατηρήσουν τον ίδιο ρυθμό και στο δεύτερο μέρος. Αποφασισμένοι όμως για την ανατροπή, μπήκαν στο παρκέ και οι Azzurri του Σάντρο Γκάμπα που είχαν δώσει ήδη ένα δείγμα των προθέσεων τους απο το πρώτο ημίχρονο όταν ο αγκώνας του Μποναμίκο "προσγειώθηκε" στον λαιμό του Κιτσάνοβιτς. Με την ανοχή του διαιτητικού διδύμου, οι Ιταλοί προεξάρχοντος του Μενεγκίν και με όπλο την σκληρή -στα όρια του αντιαθλητικού- άμυνα, έφεραν τούμπα τον αγώνα και πέντε λεπτά πριν το τέλος προηγούνταν με 74-62.

Στο σημείο εκείνο ο Ντράζεν δέχθηκε ένα σκληρό φάουλ απο τον Τζιλάρντι και η κλωτσιά του Γιου του Διαβόλου στον Ιταλό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Μενεγκίν και Σακέτι την "έπεσαν" στον Βίλφαν και ενώ η κατάσταση πήγαινε προς εκτόνωση, ο Κιτσάνοβιτς βρήκε την ευκαιρία να εκδικηθεί για το βάρβαρο χτύπημα του πρώτου ημιχρόνου. Την ώρα που φαινομενικά συζητούσε ήρεμα με τον Βιλάλτα, με μια κλωτσιά που θα ζήλευε και ο Ράλφ Μάτσιο στο Karate Kid η ευαίσθητη περιοχή του Ιταλού ένιωσε τον πόνο που όλοι οι άντρες γνωρίζουμε πως είναι λιγάκι έντονος. Εν ριπή οφθαλμού το παρκέ του Μπομπλάν μετατράπηκε σε ρινγκ και οι γροθιές οι κλωτσιές έφευγαν εκατέρωθεν προσπαθώντας να βρουν στόχο. Ο πιο ένθερμος Γκρμπόβιτς έτρεξε στο φορητό φαρμακείο του γιατρού της ομάδας και αρπάζοντας ένα ψαλίδι απειλούσε να ξεκοιλιάσει τον Σακέτι ενώ οι Ιταλοί δημοσιογράφοι πήραν το μέρος των συμπατριωτών τους και με τα καπάκια απο τις γραφομηχανές τους χτυπούσαν τον Κιτσάνοβιτς που είχε φτάσει μέχρι τα δημοσιογραφικά θεωρεία για να γλιτώσει απο την οργή του μαινόμενου Μενεγκίν.

Τελικά με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων η κατάσταση εξομαλύνθηκε και το πεδίο μάχης έγινε ξανά αθλητικός χώρος. Το ματς συνεχίστηκε και βρήκε νικητές τους Ιταλούς στον δρόμο για το χρυσό μετάλλιο. Για τους Γιουγκοσλάβους ήταν το τέλος μιας εποχής και η αποδοχή πως η εθνική ομάδα χρειαζόταν ανανέωση. "Η μάχη της Λιμόζ" επέσπευσε την παράδοση των κλειδιών στον Ντράζεν και οι Πλάβι, πάντα πρωτοπόροι δεν άργησαν να ξαναμπούν στην σωστή τροχιά. Ιστορίες Ευρωμπάσκετ...