Η ΚΟΥΚΟΤΣΙΑΔΑ , ΡΑΨΩΔΙΑ Α

Tόπος: Aθήνα,Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας

Διοργάνωση: Ευρωμπάσκετ

Ημερομήνια: 4/6/1987

Αγώνας: Eλλάδα-Γιουγκοσλάβία

Ένα κατάμεστο γήπεδο,16000 Έλληνες φίλαθλοι, παρακολουθούν εκστασιασμένοι τον Νίκο Γκάλη να χορεύει στον αέρα και να οδηγεί την εθνική στον θρίαμβο.Την ίδια ώρα στην άκρη του Γιουγκοσλαβικού πάγκου, ο Κρέζιμιρ Τσόσιτς ψάχνει απελπισμένος μία λύση για το μαρκάρισμά του αφού ο Ράντοβιτς έχει παραδώσει τα όπλα. Στην προσπάθεια του αυτή, θα βάλει στην πεντάδα έναν ψηλόλιγνο 18χρονο με το νούμερο 7 στην πλάτη. Γρήγορα όμως ο νεαρός θα κάτσει στον πάγκο μιας και ο Γκάλης ήταν από άλλο πλανήτη εκείνο το βράδυ. Όσο όμως βρισκόταν στο παρκέ θα προλάβει να βάλει δύο τρίποντα με περίσσιο θράσος.

Δύο μήνες αργότερα στη γειτονική Ιταλία και στο Μπόρμιο, διεξάγεται το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων με τη συμμετοχή και της Γιουγκοσλαβίας. Αστέρι της ομάδας είναι ο αριστερόχειρας small forward της Γιουγκοπλαστικα, ο Τόνι Κουκοτς. Την 1η Αυγούστου 1987 το "Χρυσό μωρό του Σπλίτ" θα γίνει πρωταγωνιστής σε μία από τις μεγαλύτερες ατομικές παραστάσεις της μπασκετικής ιστορίας. Οι Γιουγκοσλάβοι, με παίχτες όπως ο Ράτζα,ο Ντίβατς, ο Παβίσεβιτς, ο γνωστός μας Μιροσλαβ Πετσάρσκι και προπονητή τον δάσκαλο Σβέτισλαβ Πέσιτς, θα αντιμετωπίσουν το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης, την ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών με παίχτες μελλοντικά αστέρια του ΝΒΑ, όπως ο Γκαρυ Πέιτον και ο Λαρυ Τζόνσον. Από τον πάγκο καθοδηγούσε ο σπουδαίος Λαρυ Μπραουν. Το παιχνίδι ξεκινά και οι Αμερικανοί με όπλο τη δύναμη και τα αθλητικά τους προσόντα βάζουν τους "Πλάβι¨στα καλάθια. Οι Γιουγκοσλάβοι όμως ισορροπούν το παιχνίδι και κάπου στα μέσα του πρώτου ημιχρόνου, ο Μπράουν αποφασίζει να γυρίσει σε ζώνη. Βούτυρο στο ψωμί των σεσημασμένων σουτέρ της Γιουγκοσλαβίας. Ο Κούκοτς ξεκινάει με 2 στα 2 και τελειώνει το ημίχρονο με 10 πόντους. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο ο Μπραουν συνεχίζει τη ζώνη στο δεύτερο ημίχρονο και κάπου εκεί θα ξεκινήσει ο βομβαρδισμός. Ο Τονι θα αστοχήσει στο πρώτο τρίποντο -η μπάλα θα μπει και θα βγει- αλλά θα είναι και το τελευταίο. Με 9/10 τρίποντα στο δεύτερο ημίχρονο και 11/12 (!!!!!) συνολικά, θα πετύχει 37 πόντους, θα οδηγήσει την ομάδα του στη νίκη με 110 -95 και θα κάνει τον Ιταλό εκφωνητή του αγώνα να αναφωνήσει έκθαμβος "Κukoc non sia umano" (O Κουκοτς δεν ειναι άνθρωπος).

 Προσωπικά πιστεύω οτι οι Αμερικανοί σαφέστατα υποτίμησαν τους "Πλάβι" και τον Κούκοτς και ισως κάπου περίμεναν να σταματήσει το κρεσέντο του Τόνι. Δεν μπορούσαν να γνωρίζουν οτι απεναντι τους είχαν έναν απίστευτο παίχτη με παραστάσεις και εμπειρίες απο μεγάλους αγώνες. Και φάνηκε και στον τελικό που πίστευαν οτι θα πάρουν τη ρεβάνς και ηττήθηκαν ξανά με 86-76. Το Μπόρμιο ήταν η αφετηρία των θριάμβων για τον μεγάλο -τότε- Γιουγκοσλάβο και έδειξε σε όλο τον κόσμο το τεράστιο ταλέντο της "Αράχνης του Σπλίτ". Στα επόμενα χρόνια ο Κούκοτς θα κυριαρχήσει στην Ευρώπη και σε συλλογικό και σε επίπεδο εθνικών ομάδων, μεχρι το 1993 και την μετακόμιση του στο ΝΒΑ και το Σικάγο. Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία...