Η καινουρια εκδοση της "Επισημης Αγαπημενης" αρεσει και στο ματι...

Έχοντας παρακολουθήσει τα πρώτα φιλικά της Εθνικής μας ομάδας σε αυτό το διάστημα προετοιμασίας και παρά το γεγονός ότι οι αντίπαλοι ήταν μέχρι στιγμής ομάδες χαμηλότερης δυναμικότητας (Ουγγαρία, Ιράν, ακόμη και η Ιταλία χωρίς Ντατόμε, Γκαλινάρι δεν αποτελεί υπολογίσιμο μέγεθος για τα κυβικά της Επίσημης Αγαπημένης) ενώ το παιχνίδι με την “πλήρη” Τουρκία (πιθανότερο αντίπαλο μας στους 16 για την οκτάδα) εξελίχθηκε σε ματς ειδικών συνθηκών, θα επιχειρήσω να αραδειάσω κάποιες σκόρπιες σκέψεις αλλά και συμπεράσματα με ορατό πάντοτε τον κίνδυνο να εκτεθώ. Το παιχνίδι με τους Σέρβους ήταν φυσικά το δυνατότερο τεστ όμως δε μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα λόγω απουσιών σημαντικών κομματιών του παζλ της ομάδας μας (Σλούκας, Παπανικολάου, Παπαπέτρου) ενώ οι Γιούγκοι άφησαν εκτός έναν εκ των κορυφαίων σέντερ του κόσμου (Νίκολα Γιόκιτς).

Διαβάζοντας τα -ως επί το πλείστον- διθυραμβικά δημοσιεύματα προσπαθούσα να διαχωρίσω το συναίσθημα της προσμονής για μια σπουδαία παρουσία μετά από χρόνια, της υπερβολικής -ακόμα και για το μέγεθος του- προσήλωσης των Μ.Μ.Ε στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τα “δάση από χέρια” που κρύβουν το γήπεδο και την πολεμική μηχανή στο τρανζίσιον, από την πραγματικότητα. Η αλήθεια ως είθισται βρίσκεται πάντα κάπου στη μέση.

The NBA MVP effect : Η πραγματικότητα είναι πως αλλιώς είναι να το ονειρεύεσαι και αλλιώς είναι να το βλέπεις. Και πιστέψτε με, είναι ακόμη καλύτερο όταν το βλέπεις. Δεν είναι μόνο τα μακριά χέρια του Greek Freak, τα εντυπωσιακά καρφώματα και μπλοκ και όλα αυτά που μπορεί να διαπιστώσει ακόμη και κάποιος αδαής παρακολουθώντας τον Γιάννη Αντετοκούνμπο αγωνιζόμενο έστω και για 3 λεπτά.

Είναι όλα αυτά που δεν είναι ευδιάκριτα δια γυμνού οφθαλμού όμως στην τελική κάνουν τη διαφορά. 

Η αύρα του κορυφαίου καλαθοσφαιριστή στον πλανήτη δημιουργεί ένα κύμα αυτοπεποίθησης και σιγουριάς σε όλη την ομάδα, η εκπληκτική του συνέπεια με την οποία προστατεύει τις μπάλες πάνω από το στεφάνι δημιουργεί κλίμα ασφάλειας τόσο στην προσωπική όσο και την ομαδική άμυνα καθώς η ευκολία και η συχνότητα με την οποία οι αντίπαλοι του τον στέλνουν στη γραμμή των βολών δίνει ξεκούραστους πόντους στην Εθνική Ομάδα. 

Το κυριότερο όμως και φυσικά πιο εντυπωσιακό είναι πως ο 24χρονος MVP του κορυφαίου πρωταθλήματος του πλανήτη έχει καταφέρει να μετατρέψει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα το DNA της Επίσημης Αγαπημένης. Το σκεπτόμενο μπάσκετ, το χαμηλό τέμπο και η στοχοπροσήλωση στον κλεφτοπόλεμο μοιάζουν με... μακρινή ανάμνηση αφού τη θέση τους έχουν πάρει τα δεκάδες deflections (που’σαι Ρικ), κλεψίματα, ατελείωτο τρανζίσιον είτε σε πρωτεύοντα είτε σε δευτερεύοντα αιφνιδιασμό καθώς και καταστάσεις early post up.

Σε όλα τα φιλικά -πλην του τελευταίου με τους Σέρβους- η Ελληνική ομάδα είχε μικρά -ή μεγάλα- διαστήματα που έμοιαζε με οδοστρωτήρα την ώρα ποφ μίκραινε το γήπεδο, έκλεβε μπάλες και ξεχυνόταν στο ανοιχτό γήπεδο παρασύροντας τα πάντα στο πέρασμά της. Το σχήμα -ακόμη και πριν τον τραυματισμό του Σλούκα- με Καλάθη, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Αντετοκούνμπο και Μπουρούση φαίνεται να είναι το αγαπημένο του Σκουρτόπουλου αφού παρά την απουσία καθαρού shooting guard, η συνύπαρξη Καλάθη, Αντετοκούνμπο αλλά και των δύο “Παπ” εξυπηρετεί πλήρως τον σκοπό (ναι που αγιάζει τα μέσα) που είναι να μικρύνει το γήπεδο, να βάλουμε χέρια στις μπάλες, να κατεβάσουμε ριμπάουντ και να τρέξουμε στο τρανζίσιον.

Δεν είναι όμως όλα ρόδινα : Το πρόβλημα ξεκινά για την ομάδα μας σε καταστάσεις 5 εναντίον 5. Η μπάλα δείχνει να κολλάει αφού είτε ο Γιάνναρος ψάχνει αρκετή ώρα κάποιο isolation, είτε υπάρχει μηδενική κίνηση μακριά από τη μπάλα κάτι που επιτρέπει στην άμυνα να προσαρμόζεται ανάλογα. 

Η απουσία “κανονικού” σουτέρ από το ρόστερ (κάποιοι θα πουν ότι χρονολογείται από την εποχή του Φράνκι, κάποιοι ότι Σάκοτα/Βασιλειάδης δεν θεωρήθηκαν ποτέ μέλη ούτε καν της προεπιλογής) ωθεί τις αντίπαλες άμυνες να στέλνουν 2ο (και πολλές φορές 3ο) παίχτη πάνω στον Γιάνναρο “δίνοντας” κάποια σουτ 3 πόντων μετά την kick out πάσα. Εάν τα ποσοστά στα τρίποντα κυμαίνονται πάνω από το 35% η γαλανόλευκη θα έχει κάνει σοβαρό βήμα για την τετράδα. Δυστυχώς όμως το ευρύτερο δείγμα καταδεικνύει ότι το 35%+ είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Όσο δε μπαίνουν τα σουτ, τόσο οι άμυνες θα κλείνουν, οι χώροι θα λιγοστεύουν και η ομάδα θα κολλάει. 

Ιδιαίτερη μνεία έχει γίνει επίσης και για τις ελεύθερες βολές. Όπως ανέφερα και πιο πάνω ο Greek Freak θα είναι πιθανότατα ένας από τους καλαθοσφαιριστές που θα βρίσκονται με μεγαλύτερη συχνότητα στη γραμμή της φιλανθρωπίας. Ως εκ τούτου τα ποσοστά του θα πρέπει να κυμαίνονται πάνω από το 70% για να παίρνει η αρμάδα του Σκουρτόπουλου ξεκούραστους πόντους. Θέλω λοιπόν να πιστεύω πως το -μόλις- 56,2% με το οποίο ολοκλήρωσε ο σούπερσταρ μας το τουρνουά αποτελεί μια κακή παρένθεση.

Τελευταίο όμως εξίσου σημαντικό είναι η έλλειψη δημιουργίας. Στο σύγχρονο μπάσκετ η δημιουργία είναι το Α και το Ω προερχόμενη ως επί το πλείστον από τον άσσο, είτε από το πέντε. Δυστυχώς δεν έχει βρεθεί ακόμη τρόπος να κλωνοποιήσουμε τον Νικ Καλάθη ενώ οι ψηλοί μας (Μπουρούσης, Παπαγιάννης) δε φημίζονται για τις δημιουργικές τους ικανότητες (όπως πχ οι Μαρκ Γκασόλ, Νίκολα Γιόκιτς κτλ, που θυμίζουν πλέι-μέικερ ρακέτας). Ως εκ τούτου κρίνεται ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ η αποθεραπεία του Κώστα Σλούκα που είναι ο καλαθοσφαιριστής που μπορεί να δώσει το κάτι παραπάνω στα γκαρντ, είτε δίνοντας ποιοτικές ανάσες στον Νικ Καλάθη, είτε με την συνύπαρξη τους (με τον Σλούκα στο 2).

Συνοψίζοντας : Η Επίσημη Αγαπημένη ΟΛΩΝ των Ελλήνων δεν είναι απλά καλή, αλλά πάρα πολύ καλή. Η ειδοποιός όμως διαφορά της από προηγούμενες εκδόσεις της είναι ότι αρέσει και στο μάτι.

Στο τριήμερο που μας πέρασε στο “Ακρόπολις” βρέθηκαν πάνω από 40.000 (!!!) κόσμος (ναι μέσα στον ιερό για τον Έλληνα δεκαπενταύγουστο) επιβεβαιώνοντας αυτό που ήδη γνωρίζαμε μετά τα 2 sold-out στα “Δύο Αοράκια”, ότι ο κόσμος επέστρεψε και βρίσκεται δίπλα στην προσπάθεια της Εθνικής που πρέπει να κρατήσει σαν φυλαχτό αυτή την στήριξη τις ημέρες παραμονής της στην Κίνα.

Το τεχνικό τιμ (ιδιαίτερα ο κόουτς Σκουρτόπουλος) μέσα από τις δηλώσεις τους δείχνουν ν’αντιλαμβάνονται πλήρως το που μπορεί να φτάσει αυτή η ομάδα ενώ σίγουρα γνωρίζουν καλύτερα απ’τον καθένα μας τα + και τα - του συνόλου. Παρά τις όποιες ατυχίες η γαλανόλευκη οφείλει να μείνει συγκεντρωμένη και είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι θα παρουσιαστεί ακόμη καλύτερη σε 13 μέρες απέναντι στους Μαυροβούνιους. 

ΥΓ Ο Γιάννης κατά διαστήματα μοιάζει με cheat code σε video game.

ΥΓ2 40000 κόσμος στο “Νίκος Γκάλης” στην καρδιά του καλοκαιριού.

ΥΓ3 Αδιανόητο λάθος η μηδενική εκμετάλλευση της εμπορικότητας του ονόματος τόσο του Greek Freak όσο και της Εθνικής ομάδας αφού όπως ενημερωθήκαμε δε λειτουργούσε ούτε μία μπουτίκ στο Νίκος Γκάλης με την ΕΟΚ αλλά και την GSA να φέρουν ευθύνη

ΥΓ4 Το σχήμα με τον Γιάννη στο 5 ελπίζουμε πως αποτελεί σχήμα ειδικών συνθηκών και δε θα το δούμε συχνά στην Κίνα.

ΥΓ5 Οι Σέρβοι μας έδωσαν το καλύτερο μάθημα ως προς την αντιμετώπιση του Greek Freak, στο χέρι μας είναι να χρησιμοποιήσουμε αυτή την αντιμετώπιση για να βρούμε τις λύσεις στα χιαστί.

ΥΓ6 Μπουρούσης και Παπανικολάου κάνουν ΟΛΑ τα πράγματα που στο παρκέ δε φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού ή δεν αποτυπώνονται από τη στατιστική υπηρεσία και είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΙ για την Εθνική ομάδα. Ο Πρίντεζης δείχνει να έχει γεμίσει μπαταρίες, ο Θανάσης απέδειξε το τριήμερο (και δεν εννοούμε το παιχνίδι με τους Σέρβους) ότι δεν είναι απλά αδελφός του Γιάννη ενώ ο Λαρεντζάκης έχει το πάθος και την... μπασκετική αλητεία άλλης εποχής.

ΥΓ7 Η “αμερικανιά” με τον Εθνικό Ύμνο θεωρώ πως ήταν αχρείαστη και μειώνει τόσο την σημασία της ανάκρουσης ενώ προσβάλλει και την αισθητική (χωρίς ίχνος αιχμής προς την κυρία που τον τραγούδησε). Ας περιοριστούμε στο να μιμηθούμε τους Αμερικανούς σε άλλα μεγαλύτερα και σημαντικότερα...

ΥΓ8 Δεν πρέπει με το ζόρι να κερδίσουμε το “Τουρνουά Ακρόπολις” ούτε σημαίνει κάτι μια φιλική αναμέτρηση στις 18 Αυγούστου στην Αθήνα απέναντι στους Σέρβους. Με 3-4 αποφάσεις του το τρίο της διαιτησίας εκτέθηκε χωρίς να συντρέχει και σοβαρός λόγος.

ΥΓ9 Περαστικά στον μαχητή Γιάννη Αθηναίου

ΥΓ10 Για να μην λέμε μόνο τα κακά της ΕΟΚ ένα μεγάλο ρησπέκτ -αν και ήταν το λιγότερο που θα μπορούσαν να κάνουν- για την τιμή και το ζεστό χειροκρότημα στους παίκτες των προκριματικών. Δηλαδή στα παιδιά που μας έδωσαν την ευκαιρία να βρεθούμε στην τελική φάση που θα διεξαχθεί στην Κίνα

ΥΓ34 Μυρίζει... τιρινίνι!