1987: Σε ένα από τα πλέον ιστορικά παιχνίδια για το Ελληνικό μπάσκετ (εκείνη την εποχή), ο Άρης κερδίζει την Μπαρτσελόνα μέσα στο Παλάου Μπλαουγκράνα με 88-89, με τον Νίκο Γκάλη να κάνει μαγικά και να πετυχαίνει 45!!! πόντους.
Παρακαλώ περιμένετε...
Του Αντρέα Τσεμπερλίδη
Κατεβήκατε ποτέ τα σκαλοπάτια των κερκίδων ενός άδειου γηπέδου; Κάντε το μια φορά. Θα εκπλαγείτε από το πόσο γεμάτο θα σας φανεί.
Σταθείτε στο κέντρο, κλείστε τα μάτια και αφουγκραστείτε. Ακούτε τίποτα; Μόνο σιωπή, τόσο δυνατή όμως που ο θόρυβος σου τρυπάει τα αφτιά.
Στο Αλεξάνδρειο ο αέρας αποπνέει ακόμα τη νοσταλγία για τις μέρες της δόξας, κιτρινόμαυρες και ασπρόμαυρες. Στο ΣΕΦ ακούς τις θριαμβικές ιαχές του 87, τα δάκρυα χαράς δεν έχουν στεγνώσει ακόμα. Στον "Τάφο του Ινδού" ο χρόνος έχει σταματήσει για πάντα στο αιώνιο δευτερόλεπτο, από τα βάθη του Παπαστράτειου η ηχώ της μπάλας ζυμώνεται με την αρμύρα της θάλασσας.
Οι κερκίδες του Καλλιμάρμαρου καμωμένες από τη σάρκα της πεντελικής γης μιλάνε την ίδια γλώσσα εδώ και 3.500 χρόνια, στη Νέα Σμύρνη και τη Φιλαδέλφεια τα φαντάσματα του Μπόμπαν και του Γιώργου Μόσχου βάζουν ακόμα καλάθια σε αόρατες μπασκέτες.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο γεμάτο από ένα άδειο γήπεδο εάν αυτό έχει μνήμη και ιστορίες να διηγηθεί...