Παρακαλώ περιμένετε...
Του Αντρέα Τσεμπερλίδη
Οι επισκέψεις των ελληνικών ομάδων στην Γιουγκοσλαβία συνήθως δεν συνοδεύονταν απο ευχάριστες αναμνήσεις. Τα γήπεδα της γειτονικής χώρας ήταν κάτι σαν άβατο και οι ομάδες μας έφευγαν με σκυμμένο το κεφάλι απο το Βελιγράδι, το Ζάγκρεμπ και το Σπλίτ.
Οι έξοδοι λοιπόν ήταν ανέκαθεν δύσκολες, πόσο μάλλον όταν πήγαινες να αντιμετωπίσεις και την εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης όπως προετοιμαζόταν να κάνει ο Άρης εκείνη την Πέμπτη της 25ης Ιανουαρίου 1990.
Η Arena Gripe στις Δαλματικές ακτές όπως συνήθιζε να λέει απο μικροφώνου ο κατ' εξοχήν αναμεταδότης εκείνης της περιόδου ο αείμνηστος Φίλιππος Συρίγος, είχε γεμίσει απο οπαδούς των Žuti που ήθελαν να πανηγυρίσουν άλλη μία νίκη της Γιουγκοπλάστικα που ήταν αήττητη μέχρι τότε στους πέντε αγώνες του ομίλου.
Απο την άλλη πλευρά ο Άρης με ρεκόρ 3-2 ήθελε ένα μεγάλο διπλό για να μπεί για τα καλά σε τροχιά πρόκρισης στο Φάιναλ Φορ της Σαραγόσα. O Μάλκοβιτς έριξε στο παρκέ τα καλύτερα του όπλα με τον Τόνι και τον Ντίνο να ξεχωρίζουν δίπλα σε Ιβάνοβιτς Σρετένοβιτς και Σόμπιν ενώ ο Ιωαννίδης με το δίδυμο Γκα-Γιαν, τον Μάικ Τζόουνς, τον Στόγιαν και τον Βασίλη Λυπηρίδη με την προφανή οσο και δύσκολη αποστολή να σταματήσει κατά το δυνατόν τον Ράτζα.
Ο Άρης με σοβαρότητα και υπομονή πήρε απο την αρχή προβάδισμα στο σκορ με τον Γκάλη να είναι όπως πάντα Γκάλης και τον Τζόουνς να κάνει μία πληθωρική εμφάνιση βοηθώντας εκτός απο το σκοράρισμα και στα ριμπάουντ ενώ στην άμυνα περιόρισε αισθητά τον Κούκοτς. Ο Λυπηρίδης πάλευε με τον Ράτζα, ο Βράνκοβιτς εξασφάλιζε τα ριμπάουντ και κάπως έτσι ο "Αυτοκράτορας" προηγήθηκε με 8 πόντους στο ημίχρονο. Οι Γιουγκοσλάβοι όμως είναι πάντα Γιουγκοσλάβοι, είναι πεισματάρηδες είναι εγωιστές και πόσο μάλλον όταν είναι πρωταθλητές Ευρώπης.
Η άμυνα σφίγγει ενώ ο Ιβάνοβιτς αναλαμβάνει να καλύψει το επιθετικό κενό του Κούκοτς και η σάλπιγγα της αντεπίθεσης ηχεί στις πολεμίστρες του παλατιού του Διοκλητιανού.
Γύρω στο 30ο λεπτό η Γιουγκοπλάστικα παίρνει προβάδισμα στο σκορ και το παιχνίδι ξαναγίνεται ντέρμπι ανάμεσα σε δύο απο τις καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες.
Με σωστές επιλογές στην επίθεση, με έναν Γκάλη να κάνει ο, τι θέλει απέναντι σε οποιονδήποτε έστειλε πάνω του ο Μάλκοβιτς, ο Άρης θα αποδειχθεί σκληρό καρύδι και θα κρατήσει στα χέρια του μέχρι τέλους τη μεγάλη νίκη που θα πιστοποιηθεί διά χειρός Γκάνγκστερ με κλέψιμο και λέι απ στα τελευταία δευτερόλεπτα.
Ήταν ένας αληθινός θρίαμβος για τους πρωταθλητές Ελλάδας που αποδείχθηκε καθοριστικός για το ταξίδι τους στην Σαραγόσα αφού το τελικό ρεκόρ τους στον όμιλο ήταν 8-6 που τους έδωσε το τέταρτο εισιτήριο ενώ οι Γιουγκοσλάβοι προκρίθηκαν ως δεύτεροι στην πρωτεύουσα της Αραγωνίας.
Όπως έγραφε και το πανό των φιλάθλων των κιτρινόμαυρων "Ο δρόμος για την Σαραγόσα είναι ανοιχτός" και οι βάσεις μπήκαν εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ στο Σπλίτ πριν από τριάντα ένα χρόνια...