ΖΟΡΑΝ ΣΛΑΒΝΙΤΣ: Ο "ΔΑΣΚΑΛΟΣ" ΤΟΥ "ΜΟΤΣΑΡΤ"

Ο αγώνας στη Χάλα Σπόρτοβα είχε τελειώσει με μια άνετη νίκη της Παρτιζάν εναντίον των νεοφώτιστων στη μεγάλη κατηγορία. Στον διάδρομο των αποδυτηρίων, οι δημοσιογράφοι περικύκλωσαν τον παίχτη-προπονητή της Σιμπένκα, είχαν τόσες ερωτήσεις να του κάνουν.

Ο Ζόραν "Μόκα" Σλάβνιτς είχε προκαλέσει μεγάλη έκπληξη με την απόφαση του εκείνο το καλοκαίρι του 1979 άμα τη επιστροφή του από την Ισπανία, να αναλάβει τον διπλό ρόλο σε μία ομάδα που μόλις είχε κερδίσει την άνοδο μετά από τέσσερα χρόνια στη δεύτερη κατηγορία. Όταν ο σύλλογος επανήλθε, οι διοικούντες προσέγγισαν τον "στρατηγό" των Πλάβι σε μια προσπάθεια να προσθέσουν αδιαμφισβήτητη ποιότητα σε ένα ρόστερ βετεράνων σαν τον Ζέλικο Μαρέλια και τον Μπράνκο Ματσούρα που τα καλύτερα τους χρόνια είχαν παρέλθει.

Ο "Μόκα" συμφώνησε να αναλάβει και την τεχνική καθοδήγηση της ομάδας αλλά επειδή δεν είχε ακόμα δίπλωμα προπονητή, τυπικά στο φύλλο αγώνος ως πρώτος δηλωνόταν ο συνεργάτης του ο Βόϊσλαβ Βέζοβιτς, όλοι γνώριζαν όμως ποιος κάνει το κουμάντο. Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Σλάβνιτς όταν έφτασε στο Σίμπενικ το καλοκαίρι του 79, ήταν να μελετήσει την ομάδα. Ήξερε πως δεν μπορούσε να υπολογίζει στην παρουσία του Αλεξάντερ Πέτροβιτς που βρισκόταν εδώ και τρία χρόνια στο Ζάγκρεμπ αλλά κάποιος εκτός ομάδας τον πληροφόρησε πως στην εφηβική ομάδα αγωνιζόταν ο μικρότερος αδερφός του.

"Θέλω να τον δω" είπε ο Σλάβνιτς και σύντομα βρέθηκε να παρακολουθεί έναν αγώνα των εφήβων της Σιμπένκα με τα μάτια του στραμμένα στον πιτσιρικά με τα ατημέλητα μαλλιά που δεν ήταν καλά καλά 15 χρονών και αντιμετώπιζε στα ίσια παίχτες δύο και τρία χρόνια μεγαλύτερους του. Ο "Μόκα" δεν χρειαζόταν να δει κάτι παραπάνω. Κατάλαβε πως αυτός ο θρασύς νεαρός ήταν το νέο μεγάλο αστέρι, το κάτι διαφορετικό που είχε τα φόντα να τους ξεπεράσει όλους. Στην επόμενη προπόνηση της ανδρικής ομάδας ο Ντράζεν Πέτροβιτς ερχόταν πρόσωπο με πρόσωπο με τον ίδιο τον Σλάβνιτς που τον ωθούσε να βγάζει τον καλύτερο του εαυτό. Η καθημερινή τριβή με έναν μπασκετμπολίστα του διαμετρήματος του ιθύνοντος νου των Πλάβι, ωρίμασε τον Ντράζεν, ήταν έτοιμος να ριχτεί στα βαθιά νερά και να δείξει αν μπορεί να κολυμπήσει.

Ο Ζόραν ακολούθησε απλά την πεπατημένη, αυτό που ο ίδιος είχε βιώσει στα τέλη της δεκαετίας του 60 όταν σε ηλικία 17 χρονών έκανε ντεμπούτο με τον Ερυθρό Αστέρα. Γαλουχημένος με τις αρχές και τις αξίες του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ που όριζαν πως η ηλικία ήταν απλά ένας αριθμός και το ταλέντο ήταν αυτό που είχε σημασία, ο "Μόκα" έβλεπε πως του Ντράζεν σε συνδυασμό με τη σκληρή δουλειά ήταν απλά δίχως όρια. Ίσως για αυτό εκείνο το απόγευμα στο Βελιγράδι και έχοντας πλήρη επίγνωση των λόγων του, ξεστόμισε την ατάκα που άφησε άφωνους τους συμπατριώτες του δημοσιογράφους.

Ξεπετώντας στα γρήγορα τις ερωτήσεις που αφορούσαν τον αγώνα, ο Σλάβνιτς τους είπε πως "Υπάρχει στο Σίμπενικ ένα παιδί που θα γίνει καλύτερος από εμένα, τον Κιτσάνοβιτς και τον Ντελίμπασιτς. Θυμηθείτε το όνομα του, τον λένε Ντράζεν Πέτροβιτς". Οι δημοσιογράφοι χαμογέλασαν και όσο και αν σέβονταν τον "Μόκα" δεν μπορούσαν παρά να θεωρήσουν υπερβολικά τα λεγόμενα του. Ένα 15χρονο παιδί θα γινόταν καλύτερος από τους τρεις κορυφαίους γκαρντ των Γιουγκοσλάβων;

Ο Σλάβνιτς όμως ήξερε πολύ καλά τι έλεγε, ήταν αποφασισμένος να εμπιστευθεί τον μικρό και να του δώσει την ευκαιρία να δείξει την αξία του. Ο "Μόκα" ήταν ο δάσκαλος και ο Ντράζεν ο μαθητής, η διδακτική αίθουσα ήταν το παρκέ του Μπαλτέκιν, οι μπασκέτες ο πίνακας και η μπάλα το βιβλίο, πολλές φορές στην προπόνηση ο Σλάβνιτς προκαλούσε τον Πέτροβιτς σε μάχες ένας εναντίον ενός. Και όταν έκρινε πως ήταν έτοιμος, τον έριξε στην αρένα να παλέψει με τα λιοντάρια.

Δεν τον άφησε όμως μόνο του, βρισκόταν πάντα δίπλα του να τον νουθετεί και να τον συμβουλεύει. Όταν και οι δύο πατούσαν παρκέ, ο Σλάβνιτς αναλάμβανε την οργάνωση με τον Ντράζεν να αγωνίζεται ως σούτινγκ γκαρντ παρακολουθώντας τον μέντορα του στην καθοδήγηση μιας ομάδας. Τις λίγες φορές που ο Ζόραν δεν βρισκόταν στο γήπεδο, η μπαγκέτα του οργανωτή περνούσε στα χέρια του Πέτροβιτς που έδειχνε περίσσια αποφασιστικότητα και αυτοπεποίθηση παρά τα 16 του χρόνια.

Όταν ο Σλάβνιτς αποφάσισε να φύγει απο τη Σιμπένκα πριν ξεκινήσει η σεζόν 81-82, ήξερε πως άφηνε την ομάδα σε καλά χέρια, ήταν βέβαιος πως ο μαθητής θα ξεπερνούσε σύντομα τον δάσκαλο. Ο μύθος του "Μότσαρτ" ξεκίνησε να γράφεται και τις πρώτες παρτιτούρες τις εκτέλεσε με τη βοήθεια του Ζόραν "Μόκα" Σλάβνιτς...