ΓΚΡΕΓΚ ΓΟΥΙΛΤΖΕΡ: Ο BIG MAMMA ΤΟΥ ΑΡΗ

Άραγε μια ομάδα με σέντερ έναν ξανθομαλλη τύπο που το παρατσούκλι του ήταν "Big Mamma" και η γυναίκα του τον ακολουθούσε μέχρι και στις προπονήσεις και για να περάσει η ώρα της το έριχνε στο πλέξιμο ανάβοντας τα λαμπάκια του Ιωαννίδη, μπορούσε να διεκδικήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών; Δεν είναι μια υποθετική ερώτηση αλλά η πραγματικότητα της καριέρας του Γκρεγκ Γουίλτζερ στον Άρη.

Έχει επικρατήσει η άποψη πως με έναν άλλο παίχτη ως 5αρι που θα ήταν ισάξιος του Νόρις, του Μαγκί, του Μάκαντου και του Ράτζα, ο Άρης θα είχε καλύτερη τύχη στο κυνήγι του μεγαλύτερου διασυλλογικού τροπαίου της Ευρώπης. Η άλλη πλευρά υποστηρίζει πως με τα δεδομένα που επικρατούσαν εκείνη την εποχή στον "Αυτοκράτορα", ο Γκρεγκ ήταν η ιδανική επιλογή αφού ήταν καλός αμυντικός και εξαιρετικός ριμπάουντερ και συν τοις άλλοις δεν είχε και ιδιαίτερες επιθετικές απαιτήσεις.

Σίγουρα, όταν ο Ιωαννίδης επέλεγε τον Γουίλτζερ αρχικά για τη θέση του δεύτερου ξένου στο Κύπελλο Πρωταθλητριών και εν συνεχεία για αυτή του μοναδικού στο ελληνικό πρωτάθλημα, ήξερε τι μπορεί να περιμένει απο τον απόφοιτο του Όρεγκον και διεθνή με τον Καναδά απο νεαρή ηλικία καθώς δεν ήταν άγνωστος στα ευρωπαϊκά παρκέ. Όταν ήρθε στη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι του 87 είχε ήδη πίσω του μια τριετή πορεία σε Ιταλία και Ισπανία, χώρες που επέλεξε για την έναρξη της επαγγελματικής του καριέρας απο τη στιγμή που δεν κατάφερε να πείσει το Σικάγο που τον είχε τσιμπήσει στο νούμερο 43 του ντραφτ το 1984 να του προσφέρει εγγυημένο συμβόλαιο.

Με το παράσημο του πρώτου ριμπάουντερ στο Ολυμπιακό τουρνουά του 84 στο Λος Άντζελες όπου βοήθησε τον Καναδά να καταταγεί στην τέταρτη θέση, ο Γκρεγκ ξεκίνησε την ευρωπαϊκή περιοδεία απο την δεύτερη κατηγορία της Ιταλίας με τη Μπρέσια και οι 17 πόντοι που σημείωνε ανά αγώνα σε συνδυασμό με τα 11 ριμπάουντ που κατέβαζε, στάθηκαν αρκετά για την προαγωγή του στο ισπανικό πρωτάθλημα με της φανέλα της Μπαρτσελόνα ως αντικαταστάτης του Μάικ Ντέιβις. Με τους Καταλανούς ο Γουίλτζερ διατήρησε τα καλά του στατιστικά με 14 πόντους και 10 ριμπάουντ μέσο όρο, κατακτώντας και τον πρώτο του τίτλο στην Ευρώπη, το Κυπελλούχων του 1986 με καταπληκτική εμφάνιση στον τελικό με αντίπαλο τη Σκαβολίνι κυριαρχώντας κατά κράτος απέναντι στον Κόστα και τον Μανίφικο.

Στη Ισπανία έμεινε ακόμα μια χρονιά για την Κάχα Μαντρίντ και τον Ιούλιο του 87 ήρθε στην Ελλάδα για τον Άρη που έψαχνε έναν "πύργο" για τις επερχόμενες ευρωπαϊκές μονομαχίες με στόχο το Φάιναλ Φορ της Γάνδης. Ο Γουίλτζερ βοήθησε τους πρωταθλητές Ελλάδος κάνοντας αυτό για το οποίο αποκτήθηκε. Σκληρή άμυνα, εξασφάλιση των ριμπάουντ και όταν η μπάλα βρισκόταν στα χέρια του σε ακτίνα βολής εντός της ρακέτας, πετύχαινε και τους πόντους του. Στη Γάνδη δεν ήταν σε καλή βραδιά, ο Μάκαντου διέλυσε τη front line του Άρη αλλά σε γενικές γραμμές η παρουσία του κρίθηκε επιτυχημένη και ο Ιωαννίδης τον κράτησε και για την επόμενη χρονιά.

Ο Άρης ήταν κυρίαρχος στην Ελλάδα, ο Καναδός κατέκτησε το νταμπλ αλλά στην Ευρώπη μία απο τα ίδια. Στο Μόναχο ήταν καλύτερος τουλάχιστον επιθετικά εναντίον της Μακάμπι αλλά ο Μαγκί εκτός απο τους 29 πόντους "έπαιξε" και με το μυαλό του Γιαννάκη. Ο Γουίλτζερ περίμενε πως θα μείνει στη Θεσσαλονίκη και για τρίτη συνεχή σεζόν αλλά βρισκόταν σε διακοπές στη Ρόδο όταν ενημερώθηκε απο τους ανθρώπους του Άρη πως είχαν ήδη συμφωνήσει με τον Στόγιαν Βράνκοβιτς. Μετά απο πέντε χρόνια στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, ο Γκρεγκ πήρε την Κάρολ και το πλεκτό της και επέστρεψαν στην Αμερική όπου ο Γουίλτζερ έπαιξε για τρία χρόνια στο CBA και συμμετέχοντας κάθε καλοκαίρι στα summer league ομάδων του ΝΒΑ χωρίς όμως επιτυχία. Το 1992, στα 32 του χρόνια έκανε άλλο ένα πέρασμα απο την Ισπανία με την Ουέσκα, έπαιξε στη Γαλλία και έκλεισε την καριέρα του στην Πορτογαλία το 1997.

Όλο αυτό το διάστημα ήταν ενεργό μέλος της εθνικής ομάδας του Καναδά με συμμετοχές στα Μουντομπάσκετ του 82 και του 86 αλλά και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 84. Το 1994 στο δικό τους Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, Γουίλτζερ και Καναδάς συναντήθηκαν στα προημιτελικά με την εθνική μας ομάδα και ευτυχώς για εμάς, ο Παναγιώτης Φασούλας ήταν ο νικητής στη μάχη των αιθέρων με τον συμπαθέστατο Γκρεγκ.

Τι θυμόμαστε εν τέλει απο τον Γκρεγκ Γουίλτζερ; Τη μαχητικότητα του, την αμυντική του συνέπεια, την αξιοπρεπέστατη παρουσία του στα δύο χρόνια που έμεινε στην Ελλάδα και την πρόβα που έκανε όταν πήγαινε στις βολές, εκτελώντας με την αόρατη μπάλα. Άνθρωπος χαμηλών τόνων, στη συμπρωτεύουσα ακόμα θυμούνται την ιστορία με το λαχείο και τον Σούμποτιτς έξω απο το "Wolves". Και για να μη το ξεχάσω, θυμόμαστε και την Κάρολ να πλέκει τα πουλόβερ του στις εξέδρες του Αλεξάνδρειου...