ΒΑΛΝΤΕΜΑΡΑΣ ΧΟΜΙΤΣΙΟΥΣ: ΤΟ "ΜΟΥΣΤΑΚΙ" ΤΩΝ ΛΙΘΟΥΑΝΩΝ

Την δεκαετία του 80 τρία πράγματα χαρακτήριζαν την εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ. Η παρουσία του Γκομέλσκι στον πάγκο, η στελέχωση με παίχτες ως επι το πλείστον λιθουανικής καταγωγής και το λουκ που επέβαλε η μόδα της εποχής με μαλλί χαίτη που συνοδευόταν απο ένα παχύ μουστάκι.

Τρανό παράδειγμα ο κύριος της φωτογραφίας, ο Βαλντεμάρας Χομίτσιους που γεννήθηκε στο Κάουνας πριν απο 61 χρόνια. Ο τότε Σοβιετικός γκαρντ εντάχθηκε απο μικρή ηλικία στα τμήματα υποδομής της Ζαλγκίρις και γρήγορα προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα ως μεγάλο ταλέντο. Με εκείνη τη χρυσή γενιά των Λιθουανών που συμπεριελάμβανε εκτός απο τον αρχηγό Χομίτσιους, τον Γιοβάϊσα, τον Κουρτινάϊτις, τον Κράπικας και φυσικά τον Σαμπόνις, οι Žaliai Balti κατάφεραν να σπάσουν για μια συνεχόμενη τριετία την κυριαρχία της CSKA και να εκφράσουν κατά έναν τρόπο την αντίθεση του Λιθουανικού λαού στο υφιστάμενο καθεστώς.

Δεν κατάφεραν όμως να βρεθούν στην ευρωπαϊκή κορυφή παρότι συμμετείχαν σε δύο συνεχόμενους τελικούς, αρχικά στο Κυπελλούχων του 85 όταν έχασαν απο τη Μπαρτσελόνα και την επόμενη χρονιά στη Βουδαπέστη, η ταινία είχε το ίδιο θλιβερό τέλος με θύτη την Τσιμπόνα του Ντράζεν, στον αγώνα που σημαδεύτηκε απο την αποβολή του Σαμπόνις εξαιτίας της μπουνιάς που έριξε ο Άρβιντας στον Μίχοβιλ Νάκιτς.

Με τη Ζαλγκίρις δεν ευοδώθηκαν οι προσπάθειες του αλλά με την Σοβιετική Ένωση ήδη απο τα 20 του και το Ευρωμπάσκετ του 79 είχε περάσει στο λαιμό του το χρυσό μετάλλιο. Μέχρι την τελευταία του εμφάνιση με την σημαία της ΕΣΣΔ το 1989 είχε στεφθεί χρυσός Ολυμπιονίκης στη Σεούλ και πρωταθλητής κόσμου στην Κολομβία το 82, χώρια τα ασημένια και χάλκινα μετάλλια σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις του 80.

Το καλοκαίρι του 89 όταν το "Σιδηρούν Παραπέτασμα" άρχισε να στρέφει δειλά το βλέμμα προς τη Δύση, ο Χομίτσιους ήταν ένας απο αυτούς που εκμεταλλεύτηκαν την χαλάρωση των μέτρων ακολουθώντας τον Σάμπας στην Ισπανία και την Φόρουμ Βαγιαδολίδ. Η επόμενη σεζόν τον βρήκε στην ιταλική Α2 με την φανέλα της Φορτιτουντο Μπολόνια για να επιστρέψει στα ισπανικά παρκέ με την Σαραγόσα το 1992.

Στην Ιβηρική συναντήθηκε ξανά με την παλιοπαρέα απο τα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης που τώρα εκπροσωπούσαν με υπερηφάνεια την ανεξάρτητη Λιθουανία. Το χάλκινο μετάλλιο που κατακτήθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης είχε για τον Χομίτσιους και τους συμπαίκτες του την ίδια και μεγαλύτερη αξία απο αυτά που κέρδισε με την ΕΣΣΔ. Αποσύρθηκε απο την εθνική μετά το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας το 1995 με τις φωνές των Ελλήνων φιλάθλων να ηχούν ακόμα στα αυτιά του όταν οι Λιθουανοί βρέθηκαν στο δεύτερο σκαλί του βάθρου.

Ήταν ήδη 36 αλλά η καρδία του το έλεγε ακόμα και αφού αγωνίστηκε για μια ακόμα εξαετία σε ομάδες της πατρίδας του, έβαλε τέλος στην μακρόχρονη πορεία του στα γήπεδα με την ρωσική Ουραλ Περμ έχοντας ως προπονητή τον παλιό συμπαίκτη του στην εθνική, τον θρύλο Σεργκέι Μπέλοφ.  Ένας ταχυδύναμος γκαρντ, εξαιρετικός σουτέρ με οργανωτικές ικανότητες, ο Βαλντεμάρας Χομίτσιους είναι ένα κλασικό δείγμα μπασκετμπολίστα της μεγάλης λιθουανικής σχολής και ένας αθλητής που οι συμπατριώτες του θυμούνται ως έναν απο τους πρωτεργάτες της μπασκετικής ανεξαρτησίας της χώρας τους...