ΑΡΛΑΟΥ(Σ)ΚΑΣ ΠΟΡΟΜ ΠΟΜ ΠΕΡΟΜ ΠΕΡΟΜ!!!

Στην μακρά ιστορία των Κυπέλλων Ευρώπης που απλώνεται σε έξι δεκαετίες, έχουν σημειωθεί αμέτρητοι πόντοι απο πολλούς μπασκετμπολίστες. Στη σημερινή εποχή μοιάζει σχεδόν ακατόρθωτο, κάποιος να μπορέσει να σπάσει το απόλυτο ρεκόρ σκοραρισμάτος των 99 πόντων που κρατάει απο το μακρινό 1964 με θύτη τον αλησμόνητο Ραντιβόι Κόρατς. Ακόμα όμως και το δεύτερο στη σειρά ρεκόρ φαίνεται αδύνατο να καταρριφθεί. Αυτό σημαίνει ότι ο κάτοχος του θα συνεχίσει να μνημονεύεται απο τους απανταχού φίλους του αθλήματος για εκείνη τη νύχτα στη Μπολόνια που έβαλε φωτιά στα καλάθια.

Για κάποιους ίσως εκείνη η απίστευτη εμφάνιση αποτελούσε έκπληξη αλλά για όσους παρακολουθούσαν την καριέρα του δυναμικού power forward ήταν μια καθόλα φυσιολογική εξέλιξη. Άλλωστε είχε προλάβει να δείξει ένα μικρό δείγμα των δυνατοτήτων του πριν μερικά χρόνια όταν φόρεσε για λίγο την φανέλα της Καζέρτα. Ήταν ο πρώτος σταθμός στην ευρωπαϊκή περιπέτεια του Τζο Αρλάουκας ,όπου μας συστήθηκε ως ένας απο τους καλύτερους παίχτες της δεκαετίας του 90. Με ρίζες απο τη Λιθουανία καταπώς δείχνει και το επίθετο του, ο Τζο γεννήθηκε και μεγάλωσε στη μητρόπολη των ΗΠΑ, τη Νέα Υόρκη. Στο λύκειο ασχολήθηκε με αρκετά αθλήματα και αρχικά το ενδιαφέρον του στράφηκε στο baseball. Όταν όμως άρχισε να παίρνει απότομα ύψος, το άθλημα των ψηλών τον κέρδισε και αυτός του δόθηκε ψυχή τε και σώματι.

Τα κολεγιακά του χρόνια τα πέρασε εντός των στενών ορίων της πολιτείας του Μεγάλου Μήλου και σε ένα κοντινό πανεπιστήμιο. Απο το 83 μέχρι το 87 αγωνίστηκε για τους Purple Eagles του Niagara University. Την τελευταία του χρονιά εκεί είχε μέσους όρους κοντά στους 15 πόντους και τα 8 ριμπάουντ και έτσι παρόλο το γεγονός ότι το κολέγιο του δεν ήταν απο τα δυνατότερα στο ΝCAA, αυτός κατάφερε να τραβήξει το ενδιαφέρον κάποιων ομάδων του ΝΒΑ. Οι Βασιλιάδες του Σακραμέντο ήταν αυτοί που θα του έδιναν την ευκαιρία να κάνει πραγματικότητα το όνειρο κάθε Αμερικάνου μπασκετμπολίστα ακόμα και αν τον επέλεξαν μόλις στον 4ο γύρο του ντραφτ του 1987 με την 74η επιλογή.

 Δεν έμελλε όμως να μακροημερεύσει στον απαιτητικό κόσμο του πρωταθλήματος των καλύτερων. Ο Οτις Θόρπ είχε αγκαζέ τη θέση του βασικού power forward και ο Αρλάουκας δεν βρήκε χώρο και χρόνο για να δείξει αν έχει τις δυνατότητες να σταθεί στο ΝΒΑ. Στις 14 Δεκεμβρίου 1987 η καριέρα του στην πατρίδα του τελείωσε μια και έξω με μόλις εννέα ολιγόλεπτες συμμετοχές. Ενδιαφέρον απο κάποια άλλη ομάδα δεν υπήρξε και όπως τόσοι και τόσοι συμπατριώτες του, πήρε την απόφαση να πραγματοποιήσει το μεγάλο ταξίδι για τη Γηραιά Ήπειρο. Η φιναλίστ του ιταλικού πρωταθλήματος το 1987, η Καζέρτα του Όσκαρ Σμιντ και του Τζεντίλε ήταν αυτή που του άνοιξε την πόρτα για την ευρωπαϊκή καριέρα που κράτησε σχεδόν δεκαπέντε χρόνια. Στους έξι μήνες που έπαιξε στην Ιταλία, ο Αρλάουκας κατέγραψε νταμπλ σε πόντους και ριμπάουντ βοηθώντας την ομάδα να κατακτήσει το Κύπελλο. Αλλά λίγο πριν τα πλέι οφ του πρωταθλήματος θα γνωρίσει ξανά την απογοήτευση της αποδεσμεύσης. Οι "μάστορες" του κουτσομπολιού Ιταλοί επέρριψαν την ευθύνη για το "φάγωμα" στον Βραζιλιάνο σούπερ σταρ που δεν ανεχόταν να μοιράζεται την πίτα του σκοραρίσματος.

Μέσα σε αυτούς τους λίγους μήνες ο Τζο έφτιαξε ένα καλό όνομα και δεν δυσκολεύτηκε να βρει ένα νέο συμβόλαιο. Απλά μετακόμισε λίγο πιο δυτικά, προς την Ιβηρική χερσόνησο. Η Ανδαλουσία και η Μάλαγα που τότε ονομαζόταν Κάχα ντε Ρόντα ήταν η αφετηρία για τους χιλιάδες πόντους που θα κατέγραφε στα ισπανικά γήπεδα. Στα δύο χρόνια της εκεί παρουσίας του, διέπρεψε και καθιερώθηκε ως ένας απο τους καλύτερους παίχτες της λίγκας. Κάθε βράδυ έδινε σκληρές μάχες με μερικούς απο τους κορυφαίους ψηλούς της Ευρώπης και τελείωσε και τις δύο σεζόν με περισσότερους απο 20 πόντους μέσο όρο. Ήταν έτοιμος πια για το υψηλότερο επίπεδο. Το καμάρι της Βασκωνίας, η Ταουγκρές ήταν η τυχερή ομάδα που απέσπασε την υπογραφή του και τις πολύτιμες υπηρεσίες του για τρία χρόνια. Στο πλευρό του Πορτορικανού Ραμόν Ρίβας, η ρακέτα των Βάσκων εκείνη την εποχή, ήταν πραγματικό "ναρκοπέδιο". Εξαιρετική επίσης ήταν η συνεργασία του με τον εγκεφαλικό play maker Πάμπλο Λάσο που "τάιζε" με μπόλικες ασίστ τον Τζο.

Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του δεν πέρασαν απαρατήρητες απο τους επικεφαλής της νεοσύστατης Λιθουανικής ομοσπονδίας. Το 1992, λίγο πριν απο τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης θα λάβει την πρόσκληση για ένταξη στην εθνική ομάδα της χώρας αλλά θα αρνηθεί ευγενικά την συμμετοχή του. Η ώρα για να παίξει στο πλευρό του Σαμπόνις δεν είχε έρθει ακόμα. Θα ερχόταν το επόμενο καλοκαίρι μετά την αποτυχημένη προσπάθεια της Βασίλισσας να επανέλθει στον ευρωπαϊκό θρόνο. Ο Κλίφορντ Λιουκ θα τον επιλέξει ως αντικαταστάτη του παλιού συμπαίχτη του στη Μάλαγα Ρίκι Μπράουν και το "πάντρεμα" του καλύτερου διδύμου ψηλών της Ευρώπης, ήταν πλέον γεγονός.

 Η συνύπαρξη τους αρχικά δεν ήταν ιδανική. Ο Αρλάουκας ήταν εντελώς διαφορετικός παίχτης απο τον Μπράουν και ο Άρβιντας έπρεπε να συνηθίσει τον τρόπο παιχνιδιού του καινούριου παρτενέρ. Τους πήρε σχεδόν μία σεζόν για να μάθουν ο ένας τον άλλον αλλά όταν αυτό συνέβη τελικά, τρομοκράτησαν την Ευρώπη. Καταλύτης για αυτή την συνύπαρξη ήταν ο νέος προπονητής που κατέφτασε στη Μαδρίτη με αποστολή να επαναφέρει τη Βασίλισσα στον θρόνο που είχε παραδώσει απο το 1980. Ο δις πρωταθλητής Ζέλικο Ομπράντοβιτς βρήκε την ιδανική συνταγή για να φέρει στην επιφάνεια τις αρετές των δύο σούπερ ψηλών του. Ο Σαμπόνις στον ρόλο που λάτρευε, αυτόν του play maker ρακέτας να απειλεί απο παντού και ο Τζο πιο κοντά στο καλάθι να εκτελεί απο τα 4-5 μέτρα με την αγαπημένη του spin move. Το αποτέλεσμα; Η πιο τρανή δικαίωση για τον Ζοτς και τη Ρεάλ. Στη Σαραγόσα το δίδυμο φωτιά θα βάλει στα καλάθια τους ψηλούς του Ολυμπιακού και οι Μαδριλένοι επιστρέφουν μετά βαΐων και κλάδων στη φυσική τους θέση. Ο Αρλάουκας θα γίνει σύνθημα στα χείλη των οπαδών του Παναθηναϊκού σε σημείο που όπως έχει δηλώσει ο ίδιος σε συνέντευξη του να τον κυνηγάνε στη Ντίσνειλαντ όπου βρισκόταν για διακοπές με την οικογένεια του για να του ζητήσουν αυτόγραφο και να του τραγουδήσουν το αφιερωμένο σε αυτόν "Αρλάουκας πορομ πομ περομ περομ".

Το σύνθημα ακούστηκε και την επόμενη χρονιά όταν η Ρεάλ απέκλεισε ξανά τον Ολυμπιακό στα προημιτελικά αλλά και στο Παρίσι που ο Αρλάουκας βρέθηκε να υπερασπίζεται τον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης στον ατυχή ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα. Ίσως να ακούστηκε και το βράδυ της 26ης Φεβρουαρίου 1996 στο γήπεδο της Βίρτους, αν φυσικά οι αποσβολωμένοι Ιταλοί δεν είχαν μείνει άφωνοι απο αυτά που έβλεπαν στο παρκέ. Ένας δαιμονισμένος Αρλάουκας σκόραρε εκείνη τη νύχτα 63 πόντους με σχεδόν τέλεια στατιστικά. O πολύπειρος Ορλάντο Γούλριτζ που βρέθηκε αντίπαλος του σε αρκετές φάσεις, φαινόταν σαν παιδαρέλι μπροστά στον απίστευτο Τζο. Τυχεροί όσοι απόλαυσαν το ρεσιτάλ του σπουδαίου Αμερικανού σε μία από τις πιο αξέχαστες παραστάσεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Πρώτος σκόρερ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών της περιόδου 95-96 και όπως πάντα μέσα στην πρώτη πεντάδα των σκόρερ στην Ισπανία. Το 1997 θα κατακτήσει με τη Ρεάλ και το Κύπελλο Σαπόρτα, αν και οι μέσοι όροι του έχουν αρχίσει να φθίνουν. Με την παρουσία των Ερέρος και Μποντιρογκα οι επιθετικές επιλογές της ομάδας αυξάνονται περιορίζοντας όπως είναι λογικό τον ρόλο του Αρλάουκας. Ετσι, το 1998 μετά απο δέκα χρόνια στην Ισπανία, ο Τζο θα αφήσει πίσω του την αγαπημένη του Μαδρίτη για άλλες πολιτείες.

Στα 33 του και με γκρίζους κροτάφους πια, η Ελλάδα και η ΑΕΚ ήρθαν στη ζωή του. Η αλήθεια είναι ότι δεν είδαμε στην Ένωση τον Αρλάουκας της Ρεάλ. Αρκετά βαρύς και χωρίς την εκρηκτικότητα που τον χαρακτήριζε, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Βέβαια και το επαγγελματικό περιβάλλον δεν ήταν και το καλύτερο με τις αλλαγές προπονητών και συμπαιχτών αλλά σίγουρα στην ΑΕΚ περίμεναν κάτι διαφορετικό. Πολύ πιθανόν να το κατάλαβε και ο Τζο, για αυτό και την επόμενη χρονιά που φόρεσε τη φανέλα του Άρη αντικαθιστώντας τον Καλίντ Ρίβς, εμφανίστηκε σαφώς αδυνατισμένος και αποδοτικότερος. Οι  μέσοι όροι του με 18 πόντους και 9 ριμπάουντ άφησαν ικανοποιημένους τους Θεσσαλονικείς μέχρι τον Απρίλιο και τα πλέι οφ με τον Ολυμπιακό. Ο Άρης με κορυφαίο τον Αρλάουκας είχε πάρει την νίκη πρόκριση για τον επόμενο γύρο μέσα στην Καισαριανή με αντίπαλο τη Νήαρ Ηστ. Μετά το παιχνίδι θα κληθεί να περάσει απο αντιντόπινγκ κοντρόλ και τα αποτελέσματα θα σοκάρουν. Θα βρεθεί θετικός στην ουσία ναδρολόνη συνεχίζοντας την περίεργη παράδοση των ντοπαρισμένων παιχτών του "Αυτοκράτορα" σε διάστημα 18 μηνών μετά τους Αγγελίδη, Μιούρσεπ και τον Αμερικανό Ντέιβιντ Μπουθ.

Ο Αρλάουκας που βρισκόταν με άδεια στην Αμερική όταν ανακοινώθηκε το πόρισμα της εξέτασης, δεν επέστρεψε στην Ελλάδα και αποφάσισε να ρίξει αυλαία στην καριέρα του σε ηλικία 35 ετών. Στη διάρκεια της κέρδισε πολλούς χαρακτηρισμούς. "Δυναμίτης", "Τανκ", "Θωρηκτό " και άλλα. Όλα σαφέστατα τα άξιζε αφού κατά την άποψη μου ο Τζο ήταν ο προπομπός των σημερινών μοντέρνων 4αριων. Εξαιρετικός στο 1 εναντίον 1, ήξερε να παίζει με πλάτη αλλά και με πρόσωπο στο καλάθι ενώ το σουτ απο τα 5 μέτρα ήταν για σεμινάριο. Πολύ δυνατός στο πάνω μέρος του κορμιού του αλλά και με γρήγορα πόδια - τουλάχιστον στα νιάτα του - που του επέτρεπαν να τρέχει στον αιφνιδιασμό και να τελειώνει τις φάσεις με δυνατά καρφώματα. Ένας παίχτης απο αυτούς που απολάμβανες να παρακολουθείς και να χαζεύεις πως κινούνταν στο γήπεδο. Και όσο τον θυμάσαι να χαμογελάς, όπως χαμογελούσε και αυτός κάθε φορά που άκουγε το σύνθημα που τον απόθεωνε... Αρλάουκας!!!!