Απο Justin Bieber σε Wolverine

Πέρασαν οκτώ χρόνια από τότε που ο Ricky Rubio έπαιξε για πρώτη φορά στο ΝΒΑ. Και θαρρείς πως κάτι έχει αλλάξει ριζικά πάνω του. Ο τρόπος που μιλάει για τις προτεραιότητές του, για τις αποφάσεις που παίρνει, ενώ τη θέση ενός αδύνατου και αμούστακου παιδιού πήρε ένας μυώδης άνδρας, γεμάτος τατουάζ, με μούσι και κοτσίδα, "από Justin Bieber της Ισπανίας έγινε ο Wolverine" έλεγαν τα media. Τι άλλαξε?

Οι άνθρωποι αλλάζουν. Τους τα φέρνει η ζωή έτσι κάποιες φορές, τους αναγκάζει. Τον Μάιο του 2016, η μητέρα του, Tona Vives, χάνει την μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα στην ηλικία των 56 ετών. Η πρώτη διάγνωση έγινε το 2012, ενώ πέρασε από δύο στάδια χημειοθεραπειών, αλλά ο καρκίνος συνέχισε να επιστρέφει, με πολλαπλές μεταστάσεις, μέχρι που έφτασε στην σπονδυλική της στήλη...

Για τον Rubio, όλα αυτά τα χρόνια ήταν μια πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία. Κάθε φορά που η μητέρα του δεν σήκωνε το τηλέφωνο, τον κυρίευε φόβος και άγχος. Αλλά η Tona Vives ήταν μια πολύ δυνατή γυναίκα. Ανεξάρτητα από την υγεία της, ήθελε να κρατάει την οικογένεια δεμένη. Γι'αυτό και τρία συνεχόμενα χρόνια, τον Δεκέμβριο του 13-14-15 έκανε το μεγάλο ταξίδι στη Minneapolis από την Ισπανία και έκανε εκεί χημειοθεραπείες, στην Mayo Clinic. Έπαιρνε και όλη την οικογένεια μαζί, για να μην περνάει ο Ricky μόνος του τα Χριστούγεννα. Στις 30 Δεκεμβρίου δε, πήγε στο Target Center για να δει τον γιο της να παίζει, όπου μάλιστα ο Rubio ισοφάρισε το career high του στις assist, με 17. Όταν του είπε ότι έχει σκοπό να παρευρεθεί, της λέει "Είσαι τρελή???" και του απαντά "όχι είμαι καλά". Ο Rubio όμως ήξερε: "Δεν ήταν καλά. Αλλά ήθελε να αποδείξει σε εμένα και την οικογένεια ότι ήταν καλά. Και όταν την είδα στις κερκίδες, ένιωσα περήφανος. Φορούσε ένα παλτό γιατί κάνει κρύο στη Minnessota, και δεν γινόταν να αρρωστήσει. Οπότε ήταν υπέροχο να την βλέπεις στις κερκίδες με τόση ενέργεια και με πόση δύναμη πάλευε".

Τον Φεβρουάριο του 2016, κατά τη διάρκεια των διακοπών για το All-Star Game o Ricky πήγε στη Βαρκελώνη να την δει, έχοντας υπόψιν του ότι αυτές ίσως ήταν οι τελευταίες μέρες. Ήθελε τόσο πολύ να τα παρατήσει όλα, αλλά ήξερε ότι είχε πολλές υποχρεώσεις που έπρεπε να τιμήσει, με τις τύψεις να τον κυριεύουν. Ήταν η καλύτερη φίλη του, μιλούσαν στο τηλέφωνο κάθε μέρα όταν ο Rubio πήγαινε στην προπόνηση. Αλλά και η Tona ένιωθε πότε το παιδί της την είχε ανάγκη, όταν πήγε να τον δει στο νοσοκομείο μετά την εγχείρησή του στους χιαστούς. Τον Απρίλιο του 2016 ήταν οι τελευταίες πέντε βδομάδες που πέρασε μαζί της. Της μαγείρευε, την βοηθούσε να κάνει μπάνιο και να διασχίσει το σπίτι. Αρχικά ήταν οργισμένος. Πως μια γυναίκα, που έζησε υγιεινή ζωή και δεν κάπνιζε, περνούσε όλα αυτά? Αλλά όσο περνούσε ο καιρός, με τον ίδιο να διαβάζει βιβλία για θετική σκέψη, μετέτρεψε την οργή σε ελπίδα, σε θέληση να την κάνει να νιώσει καλύτερα. Ένα έξυπνο αστείο, ένα χαμόγελο, βοήθησε κι εκείνη, κάνοντας χιούμορ ότι άνετα τον κουβαλούσε στο διάδρομο. Στις 26 Μαΐου άφησε την τελευταία της πνοή...

Προκειμένου να ηρεμήσει το μυαλό του από όλη αυτή την διαδικασία, ο Rubio έκανε δύο πράγματα, έπαιζε μπάσκετ και επιτελούσε κοινωνικό έργο. Υπήρξε πρέσβης των Παραολυμπιακών Αγώνων, επισκέπτεται νοσοκομεία για να μιλήσει με παιδιά, δώρισε χρήματα στο St. Jude Children’s Research Hospital, ακόμα συμμετέχει σε κοινωνικά event της Minnessota παρά την ανταλλαγή του στους Utah Jazz, συμμετέχει στο Make-a-Wish. Μετά τον θάνατο της Tona προσπαθεί να ενημερώσει όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο για τον καρκίνο. Στη μνήμη της προσπαθεί να παράσχει όση βοήθεια μπορεί και συγκεντρώνει χρήματα σε καρκινοπαθείς αλλά και αυτούς που δουλεύουν για να βρεθεί θεραπεία, έχοντας πάντα στο μυαλό του ότι μεγάλωσε με λίγα, "όταν έχοντας ένα ζευγάρι παπούτσια μπάσκετ μπορούσε να σε κάνει ευτυχισμένο".

Το μόττο του είναι απλό: "Ο,τι χρειαστεί, οτιδήποτε ζητήσει ένα παιδί, θα προσπαθήσω να το κάνω". Και κάπως έτσι η Tona θα χαμογελάει από ψηλά για το παιδί της...