ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΤΣΗΣ: Ο ΜΠΑΤΜΑΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ

Η πρώτη φορά που διάβασα για αυτόν, ήταν γύρω στο 96 σε αθλητική εφημερίδα. Έγραφε λοιπόν για τον 15χρονο γιό του βετεράνου μπασκετμπολίστα Βαγγέλη Φώτση, που αγωνιζόταν στον Ηλυσιακό και με ύψος 2.01 έπαιζε play maker και θεωρούνταν πολύ μεγάλο ταλέντο.

Έτσι, ο φέρελπις Αντώνης Φώτσης βρέθηκε το καλοκαίρι του 97 απο τα Ιλίσια στα βόρεια προάστια προβάροντας τη φανέλα του Παναθηναϊκού και ξεκινώντας την εικοσαετή διαδρομή του στα ελληνικά και ευρωπαϊκά παρκέ. Προτού ακόμα μπορέσει καλά καλά να βγάλει δίπλωμα οδήγησης, ήταν ήδη δύο φορές πρωταθλητής ενώ στα 19 του φόρεσε το στέμμα του βασιλιά της Ευρώπης στη Θεσσαλονίκη.

Το 2001 πέρασε τον Ατλαντικό για να γίνει ο πρώτος Έλληνας γηγενής που έκανε πραγματικότητα το American dream. Ο Αντώνης βρέθηκε στο Μέμφις για λογαριασμό των Γκρίζλις που τον είχαν επιλέξει στο ντραφτ εκείνης της χρονιάς στο νούμερο 48. Η καριέρα του στο ΝΒΑ βραχύβια, η συμμετοχή του μικρή και το καλοκαίρι του 02 επέστρεψε στην φιλόξενη πράσινη αγκαλιά για να ξαναφύγει όμως την επόμενη χρονιά, αυτή τη φορά με προορισμό την Μαδρίτη και τη Ρεάλ.

Το ταξίδι του στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα συνεχίστηκε στην παγωμένη Μόσχα και την Ντιναμό παρέα με τον αδερφικό του φίλο Λάζαρο Παπαδόπουλο και προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, που μαζί σήκωσαν το τρόπαιο του Uleb Cup το 2006. Όταν ολοκληρώθηκε το συμβόλαιο του στη Ρωσία το 2008, γύρισε εκεί που θεωρούσε ανέκαθεν το μπασκετικό του σπίτι. Ως ένα σημαντικό γρανάζι της καλομονταρισμένης μηχανής του Ομπράντοβιτς, ο Φώτσης κατέκτησε άλλα τρία πρωταθλήματα και το πιο σημαντικό, άλλα δύο τρόπαια Euroleague.

Όταν έβγαλε απο πάνω του την φανέλα με το Τριφύλλι για τρίτη φορά, όλοι ήξεραν πως κάποια στιγμή οι δρόμοι τους θα ανταμώσουν ξανά αφού οι Γιαννακόπουλοι θεωρούσαν τον Αντώνη μπασκετικό τους τέκνο. Οι προβλέψεις επιβεβαιώθηκαν μετά την ιταλική περιπέτεια του Φώτση με τα χρώματα της ιστορικής Ολύμπια Μιλάνο, μια θητεία που ο παίχτης δεν ευχαριστήθηκε ιδιαίτερα εξαιτίας της ερασιτεχνικής συμπεριφοράς της διοίκησης των Μιλανέζων.

Το αμούστακο παλληκαράκι με την ακμή που είχε γίνει πια ένας ώριμος και πολύπειρος μπασκετμπολίστας, βρήκε τελικά την Ιθάκη του το 2013 και μετά απο τέσσερα χρόνια έκλεισε την επαγγελματική του καριέρα όπως ακριβώς την άρχισε ως πρωταθλητής Ελλάδας.

Τεράστιο κεφάλαιο στην αθλητική ζωή του Φώτση αποτελεί η εθνική ομάδα. Μέλος της απο το 2000, παρών σε όλες τις μεγάλες στιγμές της χρυσής γενιάς της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, πρωταθλητής και τριταθλητής Ευρώπης, αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο της Ιαπωνίας με τρομερή εμφάνιση στον ημιτελικό της Σαϊτάμα, όταν σου έδινε την εντύπωση πως δεν έπαιζε έναν κρισιμότατο αγώνα αλλά μονάκι με τα φιλαράκια του.

Μπορεί τελικά να μην έγινε ο Έλληνας Κούκοτς ή ο νέος Φάνης αλλά ο Αντώνης Φώτσης ίσως ο καλύτερος power forward της χώρας μας τα τελευταία είκοσι χρόνια και ένας απο τους κορυφαίους της Ευρώπης. Τρομερές αλτικές ικανότητες με το παιχνίδι πάνω απο την στεφάνη να αποτελεί πολύ δυνατό στοιχείο και ένας ψυχρός εκτελεστής με κρύο αίμα που μπορούσε να σε "σκοτώσει" και το βλέμμα του να παραμείνει παγωμένο. Όταν η μπάλα ζύγιζε τόνους, όλοι στον Παναθηναϊκό ήθελαν αυτή να βρίσκεται στα χέρια του Φώτση και όπως έχει πει και ο Ντρου Νίκολας "Αν η ζωή μου κρινόταν σε ένα σουτ, θα ήθελα να το πάρει ο Μπάτμαν"...